#4df17: Karen Elson opent het Boogpodium op maandag

Het is nog heel rustig op het Valkhof als Karen Elson om tien over 8 het podium betreedt. Blijkbaar heeft het weekend er goed ingehakt bij het publiek, want dat is nog maar mondjesmaat aanwezig, misschien ook omdat dit de eerste act van de dag is.

Het verhaal is inmiddels bekend. Het (voormalige) roodharige model was getrouwd met Jack White, die ook haar in 2010 verschenen debuutplaat The Ghost Who Walks produceerde en uitbracht op zijn Third Man Records label. Inmiddels uit elkaar en zichzelf teruggevonden, brengt Karen Elson eerder dit jaar haar tweede plaat Double Roses uit. Het geluid is eenvoudiger, folkier, net als vanavond op het Valkhof.

Ze wordt begeleid door een harpiste en een gitarist, die beiden subtiel accenten aan de muziek toevoegen. Vaak hebben de liedjes eenzelfde opbouw, maar ze worden wel goed uitgevoerd. Deze dame moet het niet zozeer van haar teksten hebben. Die zijn vaak van niet al te hoog niveau, maar haar stem is mooi en krachtig. Ze klinkt op de beste momenten als een kruising tussen Hope Sandoval van Mazzy Star en Alison Krauss. Haar Engelse tongval valt tijdens het zingen misschien niet echt op, des te meer als ze beschaafd het publiek bedankt. Het laatste nummer is steviger dan alle voorgaande. Op zich een goede afsluiter, maar hiermee benadrukt ze niet haar sterkste kant.

HET MOMENT:
Dat het nog zó rustig is bij aanvang, is Karen Elson zelf ook opgevallen. Als ze haar gitaar omhangt, geeft ze een bezoeker nabij het podium dan ook een compliment over zijn Bram Stoker t-shirt. Op deze manier weet ze toch stiekem het aanwezige publiek langzaam voor zich te winnen. Ook door uiterst dankbaar en in “classy” Engels te laten blijken dat ze blij is met de toehoorders, die gelukkig tijdens het optreden alleen maar in aantal toenemen. Haar stem is haar sterke punt en ze weet er vanavond goed gebruik van te maken.

Volg alle recensies, fotoverslagen en andere artikelen in ons dossier van de Vierdaagsefeesten.