PP19: Lenny Kravitz weerstaat de tand des tijds
Retro rockgrootheid laat de vredesduif over Landgraaf trekken
Een beetje bizar is het wel, hoe goed Lenny Kravitz geconserveerd is gebleven. 55 Jaar is hij, en toch staat hij zo kwiek op het podium dat je je afvraagt of hij toevallig de steen der wijzen in handen heeft gekregen. En dat is best bijzonder, gezien je bij de gouwe-ouwen uit de rockhistorie toch wel eens het risico loopt om met je neus op hun vergane glorie te worden gedrukt. Dat gaat in ieder geval niet op bij Kravitz. Met ruim dertig jaar podium ervaring paradeert hij nog altijd even hanig over het podium, speelt hij zijn show misschien lichtelijk routineus, maar het zit allemaal wel retestrak in elkaar. Ook zijn stem heeft de tand des tijds goed doorstaan. Verrassend helder, met een enkele uitschieter hier en daar – maar goed, daar heeft hij natuurlijk zo zijn manieren voor.
Vorig jaar nog is zijn laatste en elfde studioalbum Raise Vibration uitgekomen, een nogal politiek getinte plaat die vrijwel onder de radar door is gegaan, maar gelukkig serveert Kravitz vandaag een mix van zijn greatest hits met hier en daar een sprankeltje van wat nieuwer materiaal. ‘Fly Away’, de mega-hit waarmee Kravitz start, wordt uit volle borst meegezongen door het hele grasveld. En wanneer het blazerstrio zich mengt met de toch wel imposante solo die gitarist Craig Ross uit zijn instrument trekt tijdens de ‘American Woman’/’Get Up, Stand Up’ mash-up, staat het publiek zich al helemaal te vergapen. Maar echt los, los, los gaat het als Kravitz nog twee troefkaarten aan het einde inzet: ‘Where Are We Running’ is natuurlijk een intergenerationele hit die de jongere vandalen ook kunnen kennen van Guitar Hero’s Modern Hits-editie, en wanneer Ross de eerste noten van ‘Are You Gonna Go My Way’ inzet staat het hele veld op springveren.
HET MOMENT
Eigenlijk duurde het een beetje te lang, hè, die politieke peace-and-love-speech waarmee Kravitz zijn set in tweeën opsplitst. ‘We were created in perfection. We were created to have the answers. We were created to love, we created to embrace the differences that have been put before us – the differences are beautiful, interesting and colorful…’ enzovoort. Over de top is het zeker (hallo, Coachella-hippie-wijsheden), maar goed, het was zéker een sympathieke poging om het publiek wat bij te brengen over naastenliefde. En die zee van peacetekens vanaf het podium? Wat moet dat een aangezicht geweest zijn. Dan trekt de vredesduif dus ook nog even over Landgraaf.
Voor meer Pinkpop 2019 check je ons uitgebreide dossier.