ESNS20: Roxeanne Hazes transformeert in het volle licht

Kun je je ontworstelen aan de schaduw van je grote vader en tegelijk zijn legacy honderd procent omarmen? Kan dat? Met die uitdaging heeft Roxeanne Hazes zichzelf opgezadeld. Haar transformatie van Dochter Dre naar zelfstandig persoon en artiest speelt zich af in het volle licht. Op social media volgen we met zijn allen dagelijks hoe ze de liefde van haar leven vond (hoi Erik!) en moeder werd, op het podium zien we haar transformeren van huilend zigeunermeisje naar moderne popster met zelfvertrouwen. Al vertrouwt ze ons toe dit soort shows nog altijd doodeng te vinden, ze straalt evengoed uit dat ze op het podium thuishoort. Ze zingt over die nieuwe fase in haar leven en werk in de hele persoonlijke opener van haar set, 'Mama Was Een Klootzak’. Dat liedje gaat over haar wilde periode, maar toch vooral over haar huidige leven. Het is zo’n beetje 180 graden het tegenovergestelde van de foute mannen die haar oudere songs bevolkten.

Wel een stijldingetje he, die witte pakkies?
Ja ja, haar band is slick en straalt ‘pop’ uit. Die witte pakken zijn een mooi contrast met het ravenzwarte haar en de zwaar aangezette wenkbrauwen van de frontvrouw. Maar ja, meer dan esthetiek alleen zegt het alles over de plek die Hazes voor zichzelf weggelegd ziet. De snik is steeds zeldzamer in het werk van Roxeanne. Liever manifesteert ze zich als de Nederlandse Carly Rae Jepsen. Al laat de collectieve group hug bij haar meest smartlapperige song 'Ik Was Toch Je Meisje' wel zien dat haar publiek hier juist die kant nog graag ziet.

Maar ze zoekt nu dus naar haar eigen 'Call Me Maybe'?
Ja, of haar eigen 'IJskoud', zo je wilt. En die heeft ze nog niet. 'Bonnie & Clyde' en 'Verdovend Middel' komen in de buurt, maar je gunt Roxeanne een echt gróte song. Die komt er vast wel, vroeg of laat. Dat moet in haar dna zitten, toch?

Meer over Eurosonic Noorderslag in ons dossier.