Benny Sings geeft vergeten hiphopbeats een nieuw thuis

Met zijn ‘niet-lullen-maar-poetsen’-mentaliteit maakt Benny Sings al jaren gelikte, soulvolle softpop. Eerder dit jaar nog bracht hij Music uit, een plaat die bijna uit z’n voegen barst van de grote internationale samenwerkingen zoals Tom Misch en Mac DeMarco. Meestal kleurt Sings altijd netjes binnen de lijntjes, maar op zijn nieuwe album Beat Tape II schiet hij zowaar een beetje uit. Met een oldskool nineties hiphop karakter is het album opgebouwd uit beats die in de krochten van zijn computer lagen te verstoffen. Zelf noemt hij het een tussendoor-album: ‘Het is is een ander soort album. Dit is veel meer lol maken. Stiekem is dat ook wel leuk, als afwisseling van al dat geploeter.'

We kennen Benny Sings voornamelijk als songwriter, maar met de aanpak van Beat Tape II keert de Amsterdammer weer terug naar hoe het voor hem allemaal begon. 'Ik ben wel echt een songwriter, maar ik begon ooit met hiphop-beats maken. Toendertijd gingen ik en mijn vrienden onder de naam ‘De Toffe’ gewoon rappen over die beats. We waren echt amateurs pur sang.’ En nu doet hij dat dus weer: hij stuurde zijn vergeten beats op naar een heel legioen aan rappers, en hun raps eindigden weer op de plaat.

Drie jaar geleden kwam de songwriter al met een dergelijk album, Beat Tape. Het idee was hetzelfde, maar de plaat was voornamelijk instrumentaal. Sindsdien is het adressenboekje van de muzikant behoorlijk gespekt en kon hij meer artiesten aan hun lurven trekken voor een samenwerking. Naast oude bekenden, zoals Faberyayo en Mocky, zijn er ook nieuwe aanwinsten op de plaat te vinden. Zo maakte de superproducer Kenny Beats, het brein achter de grote hits van slowthai en Vince Staples, de beat van ’Don’t Look’, en hoor je de warme stem van JONES in het groovy liefdesnummer ‘Look What We Do’. 

Of Beat Tape II de blauwdruk wordt voor volgende albums? Benny denkt van niet. ‘Ik heb een soort heilige zoektocht naar het perfecte liedje. En ik heb ‘m weer niet gevonden,’ lacht hij. ‘Maar ik denk dat dat nooit lukt. Mijn liefde ligt bij échte liedjes. Met heel cliché een couplet, refrein en dan kernachtig met vier zinnen iets groots zeggen, in plaats van met 16 bars steeds maar hetzelfde. Dat is ook heerlijk hoor, maar is gewoon anders. Het helpt wel om met frisse inspiratie weer verder te gaan.’