LL19: Thomas Azier op z’n best in rouge
Synthpopzanger komt na vijf jaar terug met een ander plan
In 2014 stond Thomas Azier voor het eerst op Lowlands, het jaar dat zijn debuutalbum Hylas verscheen. Het was een geslaagde entree van de zanger die de omgevingsklanken van zijn toenmalige woonplaats Berlijn meenam. Wie had voorspeld dat hij vijf jaar later nog maar één nummer van deze plaat zou spelen - ‘Red Eyes’ - had raar opgekeken. Toch is dat aan de hand bij Azier, die sindsdien een weg heeft afgelegd richting andere steden. Destijds stond hij in de Bravo-tent, vanavond in de India.
Het zwaartepunt ligt op het vorig jaar verschenen album Stray, een album dat enkele sterke synthpopnummers kent maar ook niet zoveel bracht als de vorige twee platen die een aanzienlijk duidelijkere vorm hadden. Azier komt als een overwinnaar het podium op, de armen gestrekt. Tijdens het optreden staat hij deels met microfoon naar het publiek, deels zijwaarts achter zijn synths, met de blik op zijn staande drummer die een applaus krijgt voor zijn getoonde sixpack. Muzikaal is het bij Azier erg in orde, de synthpop klinkt gelaagd, als een gitaarriffje dominant is, komt die het helderst door.
Door de focus op Stray blijft het stoeien voor Azier. Er zitten geslaagde popsongs tussen als ‘Echoes’, maar ook een paar uiteenlopende albumtracks die het optreden niet omhoog tillen. Het bezeten zingen van ‘White Horses’ is minder interessant dan wat hij eerder in z’n carrière heeft gedaan, en hier laat horen, want halverwege komt een trio nummers van zijn prijsalbum Rouge voorbij. Dit is Azier op z’n best met sterke songs die zijn ingepakt in romantiek. ‘Talk To Me’ en ‘Gold' worden nog steeds omarmd door het meezingende publiek. Azier sluit toch af met de boodschap van Stray, door de ballad ‘Satellite' te spelen, terwijl het meer overtuigende Rouge-afsluiter ‘Babylon’ achterwege blijft. Azier moet in Biddinghuizen soms opboksen tegen zijn oudere materiaal.
HET MOMENT:
Van The Cure’s ‘A Forest’ is het voorstelbaar hoe het bij Azier gaat klinken, die cover zit ook al langer in het repertoire. Een stuk spannender is het nieuwe ‘Hymn’. Dat is een popsong waarmee Azier zich al vroeg in de set van zijn beste kant laat zien: grootse zang in een volle elektronische omgeving. Altijd voorzien van de betere hooks.
Meer #LL19 in ons dossier vol voorpret, interviews, recensies, en sfeervideo's!