BKS18: Slowdive laat de mooiste dromen ontsporen

Bij het eerste nummer van een festivalset is het geluid zelden goed. Bands weigeren haast standaard toestemming deze uit te zenden. Maar het uit Reading afkomstige Slowdive trekt zich van deze ongeluksregel niets aan. Vanaf de eerste seconde wordt de shoegaze in perfecte lagen de tent in gebracht. Van de gitaartonen die melancholisch door de lucht waaien (ook the xx heeft ergens de mosterd vandaan gehaald) tot de meest gruizige climaxen: alles valt bewonderenswaardig op z’n plek. Wat ook het geval is bij de reünie van deze nineties band.

Slowdive is niet het enige shoegazegezelschap dat dit decennium terugkeert. Namen als My Bloody Valentine en Ride beginnen ook weer muziek te maken. Slowdive doet het met extra glans. De acht nummers tellende titelloze plaat, de eerste sinds 22 jaar, is zo sterk dat de focus bij het optreden er op komt te liggen. De presentatie is zonder opsmuk. Toetseniste/zanges Rachel Goswell heeft nog een glitterjurk aan, de mannen in zwart T-shirt kijken schatplichtig aan hun genre graag omlaag. De muziek telt. En de sound.

De stemmen van Goswell en songschrijver Neil Halstead liggen dromerig op de verschillende lagen gitaar. Slowdive kan met hen een diepe melancholie laten horen, vooral tijdens de kleinere momenten waar de gitaarklanken gevoelig rondzweven. Wie Slowdive vooraf niet kende, weet nu welke muziek leden van Beach House, Tame Impala en Melody’s Echo Chamber vroeger op repeat hadden staan.  Slowdive excelleert ook in de uitbarstingen. De dynamiek zit al in de nummers en komt er ideaal uit door het geluid en het erg sterke spel.

HET MOMENT:
Máák je al zo’n altijd tricky reünieplaat, staat er ook nog je allerbeste nummer op. Bijna dertig jaar na de oprichting brengt Slowdive ‘Sugar For The Pill’ uit. Een hoogtepunt in het oeuvre en in de set. Slowdive laat horen dat shoegaze niet alleen in de nineties hoort maar ook van nu is.

Volg Best Kept Secret op de voet in het dossier.