The Indien hangt alle onzekerheden aan de kapstok
Haagse band komt met frisse Fleetwood Mac-esque poptrack over onzekerheden in liefde
‘I’m afraid of loving you, no one ever kissed me so good, when you’re in my head, I just push you away,’ geeft Rianne Walther, frontvrouw van The Indien, eerlijk toe aan een lover op ‘Stay’. De nieuwste single van de Hagenezen is een frisse, Fleetwood Mac-esque poptrack over het innerlijke conflict dat Walther geregeld voelt in haar relaties. Zelfs wanneer alles veilig en vertrouwd voelt, wordt ze geteisterd door een onzeker stemmetje in haar hoofd waardoor ze op zoek gaat naar redenen om te twijfelen. ‘Dan zoek je dingen om te denken dat de ander jou toch niet leuk vindt. Die kan je dan weer aan een kapstok vol met onzekerheden hangen om vervolgens te kunnen zeggen: “zie je wel?”. Zelfs in een veilige relatie, zoals ik nu heb, merk ik dat ik achterin mijn hoofd af en toe dingetjes aan die kapstok hang. Het blijft een battle die vooral naar voren komt wanneer je je minder sterk voelt.’
Het is daarom niet heel gek dat de band ‘Stay’ al schreef tijdens de pandemie, toen Walther niet helemaal lekker in haar vel zat. ‘Muziek is een heel groot onderdeel van wie ik ben en een groot deel van mijn bestaansrecht. Toen dat door corona allemaal wegviel, vroeg ik me af: “wie ben ik dan?”.’ Die existentiële crisis sijpelde door in andere aspecten van haar leven, zoals haar romantische relatie. Het schrijven van ‘Stay’ hielp Walther om deze gevoelens een plekje te geven en alles beter te begrijpen. ‘Het geeft meer helderheid: hoe zit de situatie nou echt, maak ik het zelf niet erger? Ik ben echt een dromer die in haar eigen droomwereld leeft. Dan merk je dat je vaak blijft hangen in dingen die helemaal geen probleem zijn.’
In het voorjaar verschijnt het langverwachte debuutalbum van The Indien, waar ‘Stay’ een veelbelovend voorproefje van is. De track is meteen de eerste van de band die helemaal door henzelf geproduceerd is, wat ook geldt voor een groot deel van die aanstaande plaat. ‘Elk stapje – oké, los van mixen en masteren, want dat kunnen wij niet – is zelf bedacht en gedaan. Het is echt helemaal van onszelf. Enerzijds is dat best eng, want wat als wij de enige zijn die dit cool vinden? Maar aan de andere kant is het ook: “oh, wat VET! Dit hebben we zelf gedaan!”.’