PP22: Royal Blood rifft vanuit het middenrif naar de heupen
Spierballenrock bankdrukt Pinkpop
Daar zijn ze, hoor. Vanaf het eerste nummer denderen de spierballenriffs van Royal Blood van de Parkstad Stage, als een razende krachttraining op anabolen. Met hun riffrock bewees het Britse Royal Blood zich de afgelopen jaren als een uiterst solide festivalband, eentje die je met gemak een subheadline-slot kan toevertrouwen. Op Pinkpop liften ze het voltallige veld met vier armen. Vier ja, want het is natuurlijk een duo dat dit gigantische geluid produceert vanaf een verhoging op het podium. Achter het drumstel Ben Thatcher, een potige kerel die uiterst destructief over zijn bekkens raast, en gitarist Mike Kerr, die zo nu en dan in zijn microfoon gromt en spuugt, maar vooral het geluid van Royal Blood bepaalt met zijn rechtdoorzee gitaarspel.
Of nee, kijk daar, in het nisje links. Daar is een toetsenist weggestopt, ver uit het zicht. Hij draaft op en af, prikt met z’n synth door de riffs heen op ‘Trouble’s Coming’. Dat is een welkome aanvulling, want de tweemansrock van Royal Blood heeft soms de neiging een tikkeltje eenvormig te worden. Tegelijkertijd zit er wel degelijk dynamiek in, door het op- en omlaag schroeven van het tempo, bijvoorbeeld. Luister maar eens naar ‘Boilermaker’, de broeierige, tragere single van het laatste album. Dat geluid trekken ze door op de recente single ‘Honeybrains’. Het is een stroperige track, en die hoekige riff zakt vanuit het middenrif naar beneden, zodat je er wulps met je bekken op kunt draaien. Meer heup dan vuist, zeg maar.
HET MOMENT
Royal Blood doet precies wat het moet doen. Net zoals hun muziek is de show zonder poespas. Op het podium gebeurt ook niet zo bijster veel. Maar dan! Aan het einde van ‘Little Monster’ raast Ben Thatcher door een drumsolo, klaar om Pinkpop af te maken met een genadeklap. Dan wenkt opeens Thomas Raggi, de iele gitarist van Måneskin, aan de rand van het podium. Onder luid gejoel trippelt hij op zijn lakleren laarsjes naar Thatcher, krijgt een gigantische slagstok in zijn iele armen gedrukt, en luidt dan – ‘KLANNGGGG!’ – de gong. Om weer van het podium af te trippen. Kerr zet nog een monsterriff in, en Royal Blood raast weer door.