LL19: Otoboke Beaver buldert onbegrijpelijk door de X-Ray

Zoveel vragen… Zoveel onduidelijkheid… Otoboke Beaver is misschien wel de meest onbegrijpelijke band van Lowlands. Vier chicks uit Kyoto die er in hun fleurige jurkjes uitzien alsof ze in een sixties girlgroup spelen, maar ondertussen teringlelijke muziek maken. De basis is hele agressieve, snelle trashpunk, waar ze hysterisch overheen gillen in een orkaan van geluid. Echt, als je gisteren een biertje teveel op had in de Armadillow, dan voelt het nu opeens alsof je hersenen een slag te groot zijn voor je schedel. Het knelt, het wringt, en je krijgt er knallende hoofdpijn van.

Ze zingen in een mix van Engels en Japans. Flarden zijn nog wel te verstaan. ‘Go to hell! Go to hell! Go to hell!’ bijvoorbeeld. En ‘I hate you! I hate you! I hate you!’ vang je ook nog wel op, en in het liedje over het vreemdgaande vriendje gillen ze alsmaar ‘WHY WHY WHY WHY WHY WHY?!’ maar die onbegrijpelijke praatjes tussendoor? Ze steken gewoon de draak met ons, dat moet toch haast wel? Zo monsterlijk is hun uitvergroting van het kawaii Japan, het zogenaamde schattig doen, om het volgende moment opeens de middelvingers op te steken.

Een gimmick? Je zou het bijna denken, maar luister nog eens goed. Dit zijn vier insane goede muzikanten die uit veertig jaar muziekgeschiedenis putten op een hele creatieve manier. Art-punk, no wave, opeens een opgefokt reggae-slagje, slapbass-riffs, razendsnelle gitaarlicks, tussendoor een zoetsappig koortje en dan als kers op het taartje een loeiharde grindcorebreak met ijzingwekkend gekrijs. Teringlelijk ja, maar wow.

HET MOMENT:
Niet een, niet twee maar zelfs driemaal gaat de gitarist crowdsurfend het publiek over. De tweede keer schoppend en boos, de derde keer legt ze eerst haar SG op de hoofden neer om daar vervolgens bovenop te klimmen. Wat een onbegrijpelijke orkaan.

Meer #LL19 in ons dossier vol voorpret, interviews, recensies, en sfeervideo's!