ESNS20: Altın Gün wacht een gouden jaar

Crate diggen, het was ooit een edele kunst, die alleen door de meest fanatieke muziekfreaks beoefend werd. Op zoek naar die ene, obscure plaat, die verloren parel waar er lang geleden 1.000 van geperst werden. Het was de enige manier om bepaalde platen te pakken te krijgen, en je moest er hard voor werken. Hoe anders is dat nu. Neem Turkse psychedelische muziek. Twintig jaar terug moest je ervoor naar Istanbul, nu enkel naar YouTube. Binnen vijf minuten tover je een eindeloze lijst tevoorschijn met fantastische muziek van Selda Bagçan, Erkin Koray en Bariş Manço.

Altın Gün brengt die klassieke psychedelische sound uit de jaren zeventig tot leven, en doet dat in elk aspect goed. Bas, drums, gitaar; alles on point en met exact de juiste effecten. Maar de ster van de band is zanger Erdinç Yıldız. Zangeres Merwe doet niet veel voor hem onder en is bovendien een charmante verschijning, maar Yıldız pakt wonderschoon zijn vocale momentjes in rustige stukken muziek en levert ook nog snedige hooks met zijn synths en het traditionele Turkse snaarinstrument bağlama.

Maar wacht even, is Altın Gün niet gewoon een coverband van witte indiekids?
Zo voelt het niet. Je ziet dat de twee Turken de band zijn gaan dragen, ook al begon het niet bij hen. 

Hoe verklaar je dat ze het met zo'n nichegeluid tot Coachella en de Grammy's schoppen?
Dat zit hem vooral in de balans van de set. De arrangementen zitten niet alleen per liedje goed in elkaar, het lijkt wel alsof ze als liveset geconstrueerd zijn. Met deze vrolijke, dynamische set gaat Altın Gün nog veel meer zieltjes winnen. 

Meer over Eurosonic Noorderslag in ons dossier.