DTRH19: Thom Yorke overtreft zichzelf

Toen Thom Yorke vorig jaar als solo-artiest in Carré stond, zagen we een man aan het werk, geconcentreerd op het maakproces dat onder zijn handen plaatsvindt. Dat proces leidde tot Anima, het album dat net voor Down The Rabbit Hole uitkwam en gezien wordt als de kroon op zijn solowerk. En wat blijkt: op het podium blijkt ook alles op zijn plek te vallen.

Vanaf het allereerste begin leidt Yorke de tent zijn toch bepaald niet makkelijke solowerk binnen. Hoe hij de spot pakt als ie opkomt, hoe ie danst op 'Impossible Knots' en 'Black Swan', hoe hij vervolgens alles stil laat vallen door achter de piano 'Dawn Chorus' in te zetten, het mooiste liedje van Anima. Het is een bijzonder intense song over kansen en dromen, die drijft op één zangnoot waar de piano omheen cirkelt. En dan aan het slot een paar subtiele toevoegingen van Nigel Godrich.

Godrich is voor Radiohead-kenners een grote bekende. Hij produceerde alle belangrijke Radiohead-albums, en hij is de belangrijkste muzikant naast Yorke. De enige ook op het podium, want de man rechts is Tarik Barri, die zorgt voor de waanzinnige visuals. Godrich weet precies wat hij moet doen, en ook de crew kent elk detail. De songs zijn van een reeks elektronische expermenten inmiddels uitgekristalliseerd tot een set vol bijzondere momenten, van voluit dansen tot intieme elektronische soundscapes. Mooiste moment met een nieuwe song is 'Twist', een song met twee gezichten: eerst uitbundig dansend op glitchy beats, en vervolgens een emotioneel geladen orkestraal slotstuk.

HET MOMENT
Atoms for Peace single 'Default' voelt als de hit van deze set. En dat is bijzonder, want het is voor Radiohead-liefhebbers echt wel een deep cut. Het is niet voor niets dat Thom Yorke hier niet als headliner staat. Hij zal het ongetwijfeld zelf ook niet gewild hebben, want het verschaft hem de vrijheid alles te doen wat ie wil. God, je zal hierna toch maar meteen door mogen naar Underworld.

Voor meer Down The Rabbit Hole 2019 check je ons uitgebreide dossier.