LL25: Mk.gee is een impressionistische meesterschilder

We horen hem wel, maar we zien hem nauwelijks. Het podium van de Heineken hangt vol rook, en door het tegenlicht zien we alleen drie schaduwen. Eén van die schimmen moet Mk.gee zijn, de enigmatische gitaarheld uit New Jersey, die jaren tachtig rock door de versnipperaar haalt en van de brokstukken een impressionistisch kunstwerk maakt. Zijn album Two Stars & The Dream Police was een van de beste van 2024, en als je je afvroeg wie ervoor heeft gezorgd dat die nieuwe Justin Bieber zo cool klinkt: dat is ook (deels) zijn verdienste.

Het is een deal met de duivel: Mk.gee levert alle helderheid en zichtbaarheid in, en krijgt er een verdoezelde, ongrijpbare sound voor terug. Zijn muziek is dynamisch op een manier die doet denken aan 22, A Million of Blonde, maar dan ingespeeld door Prince. Tegelijkertijd klinkt het totaal uniek. Het geheim van die karakteristieke lo-fi sound? Hij zet extra dikke snaren op zijn 1960s Fender Jaguar, zet hem in baritonstemming, en stuurt hem dan door een oude taperecorder. Zo laat hij alle lampjes in het rood schieten, en overtreedt hij expres alle wetten van de geluidsman. 

Maar wauw, wat klinkt het goed! Hij fraseert zijn zang zoals hij gitaar speelt: zacht en ontastbaar in het laag, met overstuurde uithalen in het hoog. En onder al het sonische geweld klinkt een speciaal gevoel voor melodie door: het zijn ook stuk voor stuk goede liedjes, die live veel rustelozer worden gebracht dan in de studio. ‘ROCKMAN’ klinkt een stuk venijniger, en ook ‘Candy’ krijgt een schop onder de kont. Voor ‘New Low’ bouwen ze zelfs een dikke technobeat, met samples die rechtstreeks van de schroothoop komen, en gitaren die zo vervormd zijn dat het synthesizers lijken. Je verstaat geen klap van wat hij zingt, maar dat hoeft ook niet. Het gaat om de textuur, en die is ongelooflijk interessant en sfeervol.

HET MOMENT:
Vlak voordat de laatste song ‘Alesis’ goed en wel is afgelopen, gaan op het podium toch even de lichten aan. Mk.gee gooit meteen zijn gitaar neer, en verdwijnt met grote stappen in de coulissen. Nee, laat hem vooral ongrijpbaar blijven.