ADE17: Dockyard biedt grote namen maar weinig sfeer
Geen Mad Max, wel Mano Le Tough
Buitenfestival Dockyard beloofde een 'verlaten industrieterrein met een robuust en vervallen karakter' en (met gevoel voor pleonasme) 'futuristische dystopie', maar 'veldje naast de snelweg met een paar festivaltenten' had eigenlijk ook wel volstaan. Het terrein is aangekleed met auto’s op containers die waarschijnlijk bedoeld zijn om een Mad Max-sfeer neer te zetten, maar daarvoor hadden ze best wat afgeragder mogen zijn. Nu lijkt het toch meer alsof een tweedehands autodealer zijn kans schoon zag een drukbezocht ADE-evenement te sponsoren.
Hoe dan ook, het – overigens beregezellige – publiek geeft daar geen moer om en komt voor een dag techno met hoofdletter T. Dockyard is met vier (verwarmde!) tenten op het N1-terrein misschien wel het grootste buitenfestival van ADE, elke tent is geprogrammeerd door een ander label. Dat levert een sterke line-up vol grote namen op. Zo is er Mano Le Tough bij Cocoon, die het zijn eerste halfuur lekker duister aanpakt. De Ier is dan ook iemand van de lange spanningsboog, te lang waarschijnlijk voor de twee dames die zich luidkeels beklagend naar achteren vervoegen (‘Aan het begin ging ik heel hard, maar nu voel ik niets meer’). In het tweede uur zuigt hij dan toch de hele tent mee, met deze Adriatique-remix van ‘Monument’ (Tale of Us & Vaal) als sluipmoordenaar.
Tweede hoogtepunt van de dag is de werkelijk nietsontziende liveset van Planetary Assault Systems. Met de blik onophoudelijk op zijn laptop gericht staat Luke Slater bewegingloos achter zijn tafel, terwijl de menigte voor hem steeds uitzinniger wordt. Het aantal bpm blijft krankzinnig hoog en tussendoor gebeurt van alles: ratelende bassen worden afgewisseld met een zoemer en een atonaal fluitje dat minutenlang doorgaat. Na dusdanig geweld blijkt het moeilijk om de niets-aan-de-hand-techno van Paco Osuna of de minimal van Sven Väth nog op waarde te schatten. Dan maar teruglopen naar sloopkogel Ben Sims, over het donkere verregende festivalterrein waar slechts een paar plukjes mensen zich nog buiten de verwarmde tenten vertonen. Krijgt het zowaar toch nog iets dystopisch.
Meer ADE? Lees alle verslagen en interviews in het ADE-dossier.