Debuutalbum Liza Dries vangt jaar van manische blijheid en stormachtig verdriet

Een elektronische producer en artiest met veel hart voor slager-esque volksmuziek. Het is een redelijk onwaarschijnlijke combinatie. Toch vertelt de Groningse Liza Dries, die in 2022 meedeed aan de Popronde en al twee EP’s uitbracht, vanuit haar kamer in Berlijn rete-enthousiast over het levenslied; ‘Als je in Nederland naar een kroeg gaat en je zet André Hazes aan, waar je ook bent, iedereen zingt mee. Ik hou van dingen die niet zo pretentieus zijn en die mensen met elkaar verbinden, zoals volksmuziek.’ Zodoende brengt Liza Dries met een beetje voorstellingsvermogen en flink gelaagde autotune een soort futuristische Vicky Leandros tot leven op ‘Heartbreak’. Een track over zorgzaamheid als geneesmiddel tegen liefdesverdriet, die de sonische uitersten van haar debuutalbum goed samenvat.

Year of Romance voelt als een dansbaar warm bad, waarin je bijna verdrinkt in de diversiteit aan geluiden en veelzijdige productie. Als een felgekleurde, samengeperste bruisbal van shoegaze, breakbeat, dance, ambient, hyperpop, een snufje reggaeton en volkszang-sferen, bij elkaar gehouden door Liza Dries’ futuristische vocalen. ‘Ik ben super breed geïnteresseerd in alle vormen van muziek en luister naar veel verschillende genres. Dat kwam in het jaar dat ik het album schreef zo ineens allemaal bij elkaar. Het was ook echt zo'n vette tijdsperiode van heel veel extremen.’

De albumtitel, Year of Romance, is namelijk ‘een knipoog naar wat het jaar had moeten worden.’ 2023: het jaar van de knaldrang na de pandemie en het najagen van impulsen. En zo begon het ook; ‘met het gevoel alsof je op een skateboard aan het rijden bent, weet je wel. En super, bijna manisch blij. Toen was ik echt van: “Yeah 2023 wordt heel vet.”’ Die euforische momenten hoor je terug op poppy breakbeat track ‘Nightcore’ en ‘happy too’, ‘een vette domme naïeve Ibiza-track,' vertelt Liza Dries breed lachend. 

Die opgebouwde blijheid komt halverwege de plaat tot een stormachtige uitbarsting. De verwachtingen van een jaar vol romantiek worden met de dramatische tune ‘So Ending’ verwoest. ‘Toen ben ik in persoonlijk gedoe terechtgekomen. Op het moment dat je impulsief leeft en je desires volgt, dan komt dat op een gegeven moment altijd terug, snap je? Vervolgens ben ik terugverhuisd naar Groningen. Dat voelde een beetje als falen.’ Maar waar die blije golf altijd wegzakt, gaat-ie ook altijd wel weer omhoog. Het debuutalbum is uit, Liza zit in Berlijn en denkt alweer aan nieuwe plannen. Een album met volksmuziek misschien? Liza grijnst: ‘Ja, ik dacht haast aan een mix tussen Deens, Duits, Nederlands en Engels. Gewoon die crooner-achtige, slager-esque muziek mixen. Maar dat is voor een toekomstproject.’