Spinvis kijkt 24 jaar terug in de tijd op nieuw nummer

Op de dag af 24 jaar geleden won tennisser Richard Krajecek Wimbledon in het enkelspel, als enige Nederlander ooit. En precies op die dag, 7 juli 1996, speelt het nieuwe nummer van Spinvis zich af – waarvan je de videoclip hiernaast ziet. Meestal blijven de teksten van Spinvis behoorlijk raadselachtig, maar ‘De Dag Dat Richard Krajicek Wimbledon Won’ is duidelijk autobiografisch. 'Tududududuuduuduu!'

‘Het was zo’n dag dat er allerlei dingen met me gebeurden’, vertelt Erik de Jong alias Spinvis over die dag dat hij onder de Dom in Utrecht zou optreden. ‘Ik speelde toen nog in een coverband. Madonna, “Lambada”, feestmuziek. Ik was de drummer, maar had geen hi-hat. Ik kon er een lenen van een vriend van me, Chris. Dus ging ik bij hem achterop de motor, en wat die jongen had gedronken of gedaan weet ik niet, maar hij ging ongelooflijk hard. Ik kon alleen me maar aan een stangetje vasthouden, criss-cross tussen de auto’s door. Ik dacht echt: “Mijn laatste uur heeft geslagen.” Toen ging het opeens ook nog onweren, de lucht werd groenzwart. Het was zo’n dag die je je hele leven gaat herinneren. Normaal gesproken onthoud je niet precies wat de datum was, maar door Richard Krajicek weet ik dat wel. Al sinds die dag wist ik: ooit ga ik een liedje schrijven met deze titel. Dat heeft dus zo lang moeten duren.’

Eind jaren tachtig en begin jaren negentig speelde De Jong nog in punk- en new wave-bands met zijn broer, Gert van Veen (Quazar) en René van Barneveld (Urban Dance Squad). ‘Maar in 1996 was de new wave weg. Iedereen die ik kende had een carrière of gezin, ik was alleen over. Dan kom je dus in een feesten- en partijencircuit. Dat vond ik heel leuk, ik heb er veel geleerd: dat mensen willen dansen, dat de kick altijd op de 1 moet zitten. Het is zo basaal, dat is wat popmuziek is. Je kunt het uitleggen als kunst, maar ook als amusement. Ik vind het leuk om er precies tussenin te zitten.’

‘De Dag Dat Richard Krajicek Wimbledon Won’ is de voorbode van het vijfde Spinvis-album, dat ergens na de zomer moet verschijnen. En nog altijd heeft hij de drang om te vernieuwen. ‘Ik ben steeds meer bezig met akoestisch geluid in de ruimte, en de liedjes zijn best wel lang. Dat lijkt veel op waar ik ooit mee begon: “Bagagedrager” en “Herfst en Nieuwegein” waren oorspronkelijk veel langere nummers met hoofdstukken, zoals in progrock. Daar had ik het mes in gezet, nu begin ik de waarde er weer van in te zien. Gewoon nog eens 8 maten, eens kijken wat er gebeurt!’