BKS18: Innemende Rostam kan veel met weinig

Iets bizars heeft het wel: voormalige lid van wat ooit misschien wel dé grootste indieband van dat moment was en nu onder eigen naam tegenover een paar honderd man in Stage Three. Een verdwaalde successupporter roept nog ‘A-Punk!!’, maar voor de rest wordt er vooral ademloos geluisterd naar de intieme kamerpop van Rostam Batmanglij, juist, die van Vampire Weekend ja. Die koos alweer twee jaar geleden voor een eigen koers, schreef veel voor anderen, maakte met The Walkmens Hamilton Leithauser een prachtplaat en kwam in 2017 met solo-album Half-Light dat bol staat van lieflijke liedjes, veel klassieke invloeden, de nodige electronica en Rostam voor het eerst echt op de voorgrond als zanger.

Dat vertaalt zich op het podium naar een opzet van Rostam op gitaar, een drummer die meer samplers bedient dan onderdelen van een drumstel en een vierkoppig strijkorkest. De frontman zelf is de meest innemende artiest van het hele festival, altijd met een brede lach en een stem die hangt tussen slaperig en verlegen. Moeiteloos krijgt hij de Three mee in zijn wereld van heimelijke verlangens, het bezingen van New York en andere cryptische verwonderingen. Wat helpt is de supersolide strijkers die ieder nummer tot een hoger niveau tillen, waaronder titelnummer ‘Half-Light’, het tegen Animal Collective-schurkende ‘Sumer’ en de dromige reggae van ‘Rudy’. Zelfs degene die Vampire Weekend wil horen, kan aan zijn trekken komen, ook al gebeurt dat met Modern Vampires Of The City­-afsluiter en Rostam-creatie ‘Young Lion’ dat perfect in deze set past, net zoals de cover van Nick Drake’s 'Pink Moon': kleine liedjes, maar groot gemaakt door de ijzersterke strijkersarrangementen.

HET MOMENT:
Tegen het einde van ‘Half-Light’ bij een instrumentaal stuk, gebaart Rostam heel kort dat de armen van links naar rechts mogen. Dat wordt enthousiast opgepikt en dat doet de Amerikaan goed. ‘Holland! That never happened to me before, thank you so much!’

Volg Best Kept Secret op de voet in het dossier.