Sleaford Mods - Spare Ribs

Waar de meeste Britse postpunk-acts gedreven worden door gitaargeweld, doet Sleaford Mods het net even anders. Al elf (!) platen lang. Aan de ene kant heb je de boos spittende frontman Jason Williamson en aan de andere kant Andrew Fearn, de hooligan die eeuwig achter zijn laptop geplakt staat, en nadat hij op play heeft gedrukt zo snel mogelijk een halve liter blik pils opentrekt. Het draait bij Sleaford Mods om logge, bijna stompzinnige beats, met af en toe een hakkelige gitaarlijn. De twee working class mannen zijn nu terug en klinken dringender dan ooit op hun elfde plaat Spare Ribs. Williamson is nog altijd boos en strooit met prachtige oneliners, zoals op ‘Elocution’: ‘I wish I had the time / To be a wanker just like you / And maybe then, I'd be somewhere lovely and warm / Just like you.’ De boodschap moge duidelijk zijn. Maar naast die bekende Sleaford Mods-ingrediënten is er ook genoeg nieuws te ontdekken. Op ‘Nudge It’ wordt Williamson bijvoorbeeld bijgestaan door Amy Taylor van Amyl and the Sniffers, Op ‘Mork n Mindy’ door Britse zangeres Billy Nomates. Zo voelt het eeuwenoude recept van Sleaford Mods, met toevoeging van een paar ingrediënten, weer kakelvers.