ESNS20: Áslaug laat graag de zon toe

Voordat iedereen de politie gaat bellen omdat een IJslandse op Nederlands showcasefestival staat: de kribbe van Áslaug Vigfúsdóttir stond in Utrecht, dus de zangeres staat in eigen thuisland. Dat doet ze na het jaar 2019 waarin ze naam heeft gemaakt. Twee tracks heeft ze in de openbaarheid gebracht waarna de schijnwerpers haar kant zijn opgedraaid. Op het podium gebeurt dat ook. Áslaug staat met pretoogjes als sneeuwwitte verschijning tussen haar drie mannelijke bandleden.

Hoe IJslands is het?
Er komt later in de set een IJslands liedje voorbij waarna ze opmerkt dat haar mams en paps wel trots zijn. Maar ze opereert niet in het ongrijpbare dat veel artiesten van dit eiland hebben. Ze maakt duidelijke, cleane electropop. Soms met het dromerige van The Japanese House, maar het liefst energieker. Er mogen ook bangers bij zitten. Dan komt een groots geluid uit de drums.

Twee bekende nummers, maar hoe is de rest?
Áslaug houdt haar songs graag onder controle. Haar zang is krachtig genoeg is om alles alleen te dragen, maar vaak heeft ze al een bed van vocalen opgenomen zodat ze er comfortabel overheen kan zingen. Dan klinkt het meteen vol, maar laat ze zich ook niet in de ziel kijken. De IJslandse smeert haar pop graag dicht. Ze heeft haar sound helemaal gevonden en deze wordt goedlachs door haar drie bandmannen gespeeld. Dat materiaal is nog niet allemaal van het niveau ‘Take From Me’ - de overduidelijke uitschieter - maar daar kan rustig aan gebouwd worden. Een EP schijnt in aantocht te zijn. Hopelijk krijgen we daarop ook iets vaker de scheurtjes in haar ziel te horen.

Meer over Eurosonic Noorderslag in ons dossier.