Album van de Week (37): Big Thief

Big Thief is niet alleen een van de meest toonaangevende bands van dit moment, het is ook een van de hechtste. Je hoeft maar één blik op hun albumhoezen of persfoto’s te werpen om te merken hoe close het viertal is, vaak bijna samengeklonterd tot één organisme. Het was dan ook even schrikken toen de band vorig jaar aankondigde dat bassist Max Oleartchik zou vertrekken. Om persoonlijke redenen stapte hij uit de band, waardoor Big Thief als trio verder ging richting hun zesde plaat, Double Infinity. Gelukkig is er geen reden tot zorgen: de magie, intuïtie en losheid waar ze om bekend staan zijn er nog steeds in overvloed.

Zo’n wezenlijk deel van de band is natuurlijk moeilijk te vervangen, dus besloot de band het maakproces helemaal om te gooien. De meeslepende arrangementen van de nummers werden opgenomen tijdens spontane sessies met wel tien gastmuzikanten tegelijk, midden in de ijzige winter van New York. Het samenspel bruist in elke noot en geeft de nummers een rauwe, onvoorspelbare energie. Rammelende ritmesecties, rafelige gitaren en kosmische ambientklanken botsen en versmelten, wat de ongrijpbare sfeer van de plaat nog verder uitvergroot.

Toch is het vertrouwde hart van Big Thief op Double Infinity nog steeds duidelijk aanwezig: de songwriting van Adrianne Lenker. Haar teksten zijn, zoals altijd, poëtisch, eerlijk en hyperemotioneel. Ze worstelt met existentiële vragen over de genadeloosheid van tijd, het nut van herinneringen, en de onmogelijkheid om liefde volledig in woorden te vatten. In ‘Happy With You’ vraagt ze zich af: ‘I’m happy with you, why do I need to explain myself?’ en in ‘Grandmother’: ‘It’s alright, everything that happened, happened. So what’s the use of holding?’ Lenker vindt haar antwoorden in een soort optimistisch nihilisme: de vrijheid die ontstaat wanneer je accepteert dat het leven geen vaste betekenis heeft, en dat je niet alles hoeft te begrijpen. Wat er dan overblijft? Voor de zangeres is dat onmiskenbaar de liefde, zoals ze bezingt in de titeltrack: ‘Deep within the center of the picture is the one I love. The eye behind the essence, still unmovable, unchanging.’

Het resultaat is een album met negen prachtliedjes die tegelijk menselijk en bovenaards klinken. Double Infinity voelt alsof je naar de sterrenhemel staart: overweldigd door de grootsheid van alles, maar ook met het geruststellende besef dat je een plek hebt in dat oneindige geheel.