LL18: Schop in je kruis van Aussie punks Amyl and the Sniffers

Alsof je naar een kruising van Die Antwoord met New Kids Turbo kijkt: de crappy tattoo op de borst van de drummer, drie matjes en blonde zangeres met piepstem en fuck you very much-houding. Het is ook: bier in je kruin, beuken in de pit, schop in het kruis, afgemaakt met knipoog en een zoentje erop. Maak kennis met Amyl and the Sniffers uit Melbourne, een van de meer onwaarschijnlijke, vervreemdende en verblijdende bands uit de line-up.

Oogt punk, klinkt punk, is continu opruiend maar het is niet direct duidelijk wat deze jonge punks uit Australië hier na slechts twee EP's te zoeken hebben. Wat heeft dit viertal dat we niet in de Benelux of Duitsland al ruim op voorraad hebben?

Dat legt Amy Taylor meteen uit: 'I give a fuck (x4).' Amy en de band geven nog veel meer en dat werkt bijzonder aanstekelijk. Voor olie op het vuur is het nog te vroeg, maar Amy gooit meteen bier op het publiek, pleurt voor het drumpodium op de grond en headbangt de hel eruit. De X-Ray gaat al snel pitten. Beschaafd, dat wel. Tien man en twee biertjes door de lucht, dat werk. Maar halverwege gaat de loods toch helemaal los, met crowdsurfers en alles. Ook erg opzwepend zijn de hardcore backing vocals van The Sniffers. Zeker in nummers als 'Westgate' en 'I'm Not A Loser'.

HET MOMENT:
Na tien minuten en een nummer of acht zijn band en publiek al buiten adem. Amy kleedt de bassist uit en ondertussen stampt de band ongenadig door met de 'Balaclava Lover Boogie'. We hadden niet verwacht dat de groep al de volle vijftig minuten zou spelen, maar het gaat ze prima af. Hebben Aussie punkrockers (en hun voorbeelden) Cosmic Psychos hun waardige opvolgers te pakken? Daar is het nog wat vroeg voor, maar deze punks geven zeker niet op voor het zover is, dat zie je, voel je en hoop je. Stiekem kunnen wij allemaal die punkwoede en opwinding best gebruiken. Daar is niks gedateerds aan.

Volg Lowlands via ons dossier.