#BKS22: King Gizzard neemt een euforische duik
Uurtje freaken, dan hinkstapspringen in de moshpit
Hoe zou King Gizzard & The Lizard Wizard hun setlist samenstellen? Vandaag op Best Kept Secret speelt de band maar twee nummers uit de vorige show, en twee andere van de dag ervoor. Zou Stu MacKenzie een Excel-sheet bijhouden waarin hij alle songs van al die 85 albums in moods indeelt? Freaky, microtonal, hit en dan op shuffle met een zelfontwikkeld algoritme?
King Gizzard is in talloze opzichten een uitzonderlijke band, maar voor alles is het een geoliede livemachine. De zes bandleden kunnen elkaar moeiteloos volgen met al die halsbrekende touren. Dat is lang niet eenvoudig. Ze hebben de esthetiek van een garagerockband, maar blijven ver van de drie-akkoorden-clichés. In de eerst drie kwartier van dit concert kan het alle kanten op in lange nummers met tempowisselingen, overstuurde samenzang in onnavolgbare harmonieën, ongebruikelijke maatsoorten, een drumsolo. In de moshpit kun je er hoogstens op hink-stap-springen. Of roeien, zo besluiten een stuk of honderd mensen die voor het podium op de grond gaan zitten en naar voren en achteren bewegen alsof ze een mega galjoen besturen.
Naar het einde toe komt de band toch even to-the-point met de razende hits 'Nuclear Fusion' en 'Rattlesnake'. De schrik schiet de Nick Cave fans die zich al vooraan opgesteld hadden in de ogen, maar ach, first things first. Dan besluit de frontman dat het tijd is voor een duik. Shirt uit, schoenen uit, crowdsurfen helemaal tot aan het meer. Ook het laatste nummer duurt rustig een kwartier, dus Stu heeft alle tijd om de lake lady een kusje te geven en weer terug te keren voor de razende finale van 'The Dripping Tap', compleet met druipende Stu. Een glansrijke overwinning voor het hoofd én het hart.