ESNS20: Er zit een zilveren randje aan de donkere wolken van Vic Willems

‘Ik wil niet denken aan alles wat mis kan gaan, of alle heisa van vandaag.’ Zo hee, de eerste zin die de Utrechtse Vic Willems praatzingt zou zomaar op zijn Noorderslag-debuut kunnen slaan. Hij won in 2016 de Grote Prijs, is inmiddels getekend door Excelsior en zijn debuutalbum moet in maart verschijnen. Dan zul je wel balen als de bovenzaal maar halfvol is wanneer je begint te spelen. Of nou ja, Vic zelf zal de zaal wellicht eerder halfleeg noemen. Een doemdenker is hij, zingt hij op zijn mooiste nummer. ‘Volgens m’n moeder was ik heel bijzonder, volgens de dokter ben ik best normaal, volgens mijn vrienden maak ik alles donker.’ 

In dat nummer – en eigenlijk de hele show – hoor je hoe spannend hij en zijn band de folkliedjes inkleuren. Helemaal niet traditioneel, maar juist vol saxgefreak, pruttelende synthesizers en zonder drumstel, maar met een samplepad. En 'Ikjijwij' rolt door in 7/8. Kortom: ontzettend Bon Iver en vol dynamiek, maar dan wel in piekermodus. Hij speelt ook een liedje over februari, die maand dat het NOG STEEDS winter is. Nog zo’n zinsnede: ‘Waarom stop ik niet met denken en ga doen doen doen?’ En de hook uit het slotnummer: ‘We zijn de toekomst, we zijn verpest.’

Pffff, zijn hoofd zit wel vol donkere wolken, hè?
Ja hè? En toch gaat er ook wel wat troostrijks uit van de voorzichtige samenzang en intieme arrangementen van Vic Willems. Sterker nog: op veel momenten is het bloedmooi.

Dus toch een zilveren randje?
Zeker. Hij is vast lid van de Cloud Appreciation Society, dagenlang naar de hemel turen en de poëzie vinden in de momenten dat het wat minder gaat. Met zijn hoofd in zijn nek, mijmerend wat zijn plek is in de wereld. Dit Noorderslag-debuut – halflege zaal of niet – smaakt naar meer. Kom maar op met dat album. 

Meer over Eurosonic Noorderslag in ons dossier.