The Sweet Release Of Death loopt vol overgave uit de maat
'Maar dat is soms best lastig'
Sven, Martijn en Alicia kennen elkaar al zeventien jaar. Gitarist Martijn Tevel heeft het laatst eens zitten uitrekenen. Zeventien jaar, waarvan ze een flink deel samen in een band zaten. The Sweet Release Of Death heet die band, een van de geliefde acts uit de Rotterdamse underground. 10 oktober verschijnt hun derde album bij Subroutine Records, vandaag kun je voor het eerst luisteren naar single ‘Sick Girl’.
‘We zijn begonnen toen we tieners waren’, zegt Tevel. ‘Toen was het leuk om alternatief te zijn, nu zijn we de dertig gepasseerd. De meeste mensen om ons heen zijn bezig met hun carrière of kinderen, wij doen nog steeds wat we altijd al deden. Daar gaat het liedje een beetje over, over hoe lastig het is van de gebaande paden af te wijken. Niet zozeer door druk van buiten, maar over de kracht die het kost om waardering voor jezelf op te brengen. Want aan de ene kant staan we er wel overtuigd in, aan de andere kant is het soms best ingewikkeld. Hoe houd je jezelf overeind?’
Het is een typisch onderwerp voor een band die aan album nummer drie bezig is. De songs zijn ook iets ingetogener dan we van The Sweet Release Of Death kennen. Maar dat wil niet zeggen dat het een laffe vinex-plaat is. In tegendeel. Laat je ook niet afleiden door de titel: The Blissful Joy Of Living, een soort 180 graden omkering van de bandnaam. Ja, er zit levenslust in de band, ‘maar die titel heeft voor ons ook wel een andere lading. Het was een lastig jaar voor ons, voor ons als band en als personen. We waren een tijdje niet bij elkaar geweest, en het kostte even moeite om voor goede moed weer te beginnen. Ik denk dat je dat in het album ook wel terug hoort. Het was gewoon dramatisch, maar hij is wel af.’
De komende maanden hoopt de band veel te spelen, onder meer in Belgrado en op een festival in Engeland genaamd Rockaway Beach, waar de band op het affiche staat met onder meer Fontaines DC en helden The Jesus & Mary Chain. 'De leuke dingen komen nu vanzelf op ons af. Dat had ik allemaal nooit voor mogelijk gehouden toen ik voor het eerst mijn gitaar oppakte.'