Album van de Week (3): Shame

Vorige week werd bekend dat de Noorse popzangeres Sigrid de BBC Sound of 2018 gewonnen heeft. Misschien geen verrassing voor wie haar al een tijdje volgt, maar toch is het opmerkelijk: nooit eerder won een act uit een ander land dan Engeland of Amerika die prestigieuze poll. Het aantal Britse bands dat hoog eindigde in die poll is de laatste jaren ook nogal karig. Met Shame heeft Londen weer eens een klassiek stel jonge gastjes, bevriend sinds de middelbare school en al langs geweest in elke muziekpub van Engeland voor eindelijk hun debuutalbum verscheen. Dat is er nu en heet Songs Of Praise.

Maar de vijf van Shame zijn geen ‘lads’, verklaarden ze zelf in het interview dat over een tijdje hier verschijnt. Een biertje, oké, maar voetbal en meisjes doen onder voor serieuzere beschouwingen op de wereld. Single ‘One Rizla’ is geen manifest van zelfverzekerde branie, maar juist het tegenovergestelde. ‘I’m not much to look at, and I’m not much to hear.’ Maar zanger Charlie Steen blijft niet in de misère hangen, hij steekt er zijn tong naar uit. De capuchon van zijn lange regenjas omhoog en volle kracht vooruit. Zo werd Shame juist een van de meest fascinerende bands van het moment, met een dwingende postpunk sound.

Het is een band die op zo’n jonge leeftijd al wars van hype is en zijn eigen pad kiest. Het nummer ‘The Lick’ gaat over hoe iedereen allemaal maar muziek maakt die de mensen graag willen horen. Het is een ode aan het maken en doen van dingen die simpelweg gemaakt moeten worden, of daar nu een publiek voor is of niet. Maar eerlijk gezegd kunnen wij ons niet voorstellen dat Shame deze klassesongs straks voor lege zalen staat te spelen.