Yung Lean – Jonatan

Yung Lean is terug met een plaat die je eerder voelt dan begrijpt. De Zweedse rapper, ooit internetfenomeen, is inmiddels een van de meest ongrijpbare figuren in de underground en doet op zijn vierde studioalbum precies waar hij zin in heeft. Jonatan — zijn eigen naam dus — is dan ook geen logisch vervolg op Starz of Stardust, maar een veel grilliger album vol gruizige gitaren, lo-fi experimenten en wazige ballads. De single ‘Forever Yung’ hintte nog naar glossy melancholie, maar de rest van de plaat is veel rafeliger. Lean klinkt soms dramatisch als een puber die z’n eerste sigaret rookt bij zonsopgang, soms als een doorgewinterde cultzanger met drumcomputer onder de arm. Denk: ABBA-refreinen die door een kraakpand-mixer zijn gehaald (‘Might Not B’), interludes die klinken als postapocalyptische liftmuziek (‘Terminator Symphony’), en een duet met Beck op piano dat uitmondt in een trompetmeltdown (‘Swan Song’).