ADE23: De mystieke lichtinstallaties van Boris Acket

Het spookt woensdagavond in het verlaten LTS-schoolgebouw. Of er gebeuren in elk geval onverklaarbare dingen. Aan de uiteinden van de lange gang voeren twee leden van Slagwerk Den Haag een sjamanistisch ritueel uit. Ze slaan met lange tussenpozen op koperen platen, terwijl aan het plafond tussen hen in een rij lichtjes langzaam tot leven komt. Er klinkt machinaal geritsel, er wordt iets in gang gezet. Zoef! De hal staat vol bezoekers, die het licht zoemend over hun hoofden heen en weer zien schieten. “Wow”, zucht er eentje. “Dit is de eerste keer dat ik hier nuchter alles zie bewegen.” 

De performance is deel van TIJDSDUUR, een expositie van multidisciplinair kunstenaar Boris Acket waarmee De School de ADE-week op kunstzinnige wijze aftrapt. De Amsterdammer tovert de club tijdelijk om in een museum. TIJDSDUUR is een ‘multi-ruimtelijke multi-installatie’, met een handvol werken in verschillende lokalen die allemaal iets te maken hebben met het vergaan van en het besef van tijd. En dat doet Acket niet toevallig in een nachtclub, waar tijdelijke ervaringen wel vaker voor tien tellen. Ja, het is ‘fokking ADE’, maar pieken doe je morgen maar! Dit is een moment van bezinning.

Want die lichtinstallaties zijn overweldigend, hypnotiserend en altijd in beweging. Het soort waarin je kunt verdwijnen. Neem de aula, waar een met licht overgoten doorzichtig doek van organza aan het plafond de hele ruimte in tweeën deelt. Ventilatoren duwen het in steeds verschillende golvende vormen. In elke rimpel breekt het licht in duizend stukjes. En met de mystieke ambient loops op de achtergrond brengt het geheel je in een soort meditatieve trance. 

Elk halfuur word je gewekt door vervreemdende performances, die de werken extra kracht bijzetten. Slagwerk Den Haag roept de geesten in het plafond op, en Jameszoo’s zelfspelende AI-piano speelt een duet met Acket’s doekmechanisme. Later doen fluitist Dodó Kis en saxofonist Ada Rave een wedstrijdje wie de meest dissonante, piepende, pruttelende tonen uit hun instrument kan persen. 

Een uitgedoste raver kijkt haar buurman semi-verontwaardigd aan, alsof die alleen “gratis evenement in De School!” heeft geroepen, en toen is gestopt met praten. Hij haalt schuldbewust zijn schouders op. Gelukkig is er deze week nog genoeg tijd om uit je plaat te gaan. Sterker nog: na één avond verdwijnt TIJDSDUUR grotendeels weer in dozen, en keren de draaitafels terug. Zo tijdelijk als de clubnacht zelf.