PP22: Ten Times A Million geeft de nieuwe Four een rimpelloze ontmaagding
Rockband uit Enschede strijkt de plooien glad
Welja, wie dacht dat alleen de tent en Noord-stage op de schop ging, zal eventjes schrikken. De afgelopen edities vond je meteen na de ingang linksaf - een beetje weggestopt - een kleine tent: Stage Four. Daar zijn in het verleden heel wat packages deals weggezet, moetjes die door hardnekkige agenten werden verkocht via de grote bands. Oh ja, wil je de Red Hot Chili Peppers boeken? Dan moet je ook The Its uit Derry, Maine boeken. Nooit van gehoord? Maakt niet uit. Ja, en de Four-tent had altijd behoorlijk wat hiphop-shows staan, van Ronnie Flex tot Sevn Alias.
Verrassing: dit jaar is de Four een grote open air-stage. En aan Ten Times A Million de eer om ‘m te openen: een best wel stevige moderne rockband uit Enschede die concertorganisator Mojo al heel lang probeert te pushen. In juli spelen ze als opwarmertje van Kings of Leon, en al in 2016 deden ze (toen nog Mandrake’s Monster geheten) een aftershow voor Red Hot Chili Peppers.
HET MOMENT:
‘Kunnen jullie negentig kilo tillen? Ok, hou me vast’, roept zanger Martin Duve halverwege de show. Hij staat dan al tegen de Mojo barrier aan, security hijgt in zijn nek, en ja…. Wat wil hij eigenlijk doen? Het is te rustig om te crowdsurfen, ook de band staat nou niet per se te vlammen. Ehm, dan maar…. Een meezingmomentje? Het is charmant bedoeld, maar valt ook een beetje in het water. Dat geldt sowieso voor hun liedjes: alsof ze omstebeurt ‘Trip Switch’ en ‘Little Monster’ proberen te coveren. Het klinkt best dik, maar net te rimpel- en gezichtsloos. Elk liedje heeft ongeveer dezelfde sound - op dat poppy nieuwe liedje na - en staat bol van de cliché’s. Zelfs het veel te lange, hardrockende outro klinkt als iets dat je al een miljoen keer hebt gehoord. Of tien miljoen.