BKS18: The Comet Is Coming stijgt nauwelijks op

Na middernacht dansen op een jazzband, dat kan dus gewoon op Best Kept Secret. Of nou ja, het Britse trio The Comet Is Coming maakt dan wel ‘jazz’ tussen aanhalingstekens, met een flinke portie elektronica. ‘Ze doen kosmische spacejazz-pioniers als Pharoah Sanders en John Coltrane in het stof bijten,’ werd geschreven over hun alom bewierookte debuutalbum Channel The Spirits, die in 2016 werd genomineerd voor de Mercury Prize. Dat is nogal een overtrokken statement, maar saxofonist Shabaka Hutchings is wel degelijk een gevierd muzikant uit de experimentelere Britse jazz-hoek: hij stond regelmatig op het podium met Polar Bear, maakt deel uit van Sons of Kemet en speelde mee met Sun Ra Arkestra.

Waarom voelt het dan toch een tikkeltje plat vannacht? De toetsenist doet windmills alsof–ie Pete Townsend is en staat te headbangen alsof–ie in een metalband speelt. Zijn hoempapa-baslijnen geven je het gevoel naar een ontspoorde klezmerband te luisteren. De drummer – die wel echt waanzinnig goed is – speelt alsof z’n leven ervan af hangt en mept zijn cymbalen aardig aan gort. Hutchings zelf speelt ondertussen staccato riedeltjes en laat zijn saxofoon het liefst nerveus piepen. Ambitieus is het wel, maar echt diepgang wil het niet krijgen.

HET MOMENT:
Na wat vijfkwartsgefröbel komt er opeens een vierkwartsmokerslag in, met het opzwepende ‘Final Eclipse’. Daar weet Best Kept Secret zo na middernacht wel raad mee: er wordt keihard meegedanst, gehost en de armen gaan in de lucht. Maar kosmisch? Nee, The Comet Is Coming blijft vannacht keurig binnen de stratosfeer.

Volg Best Kept Secret op de voet in het dossier.