Album van de Week (34): Genesis Owusu

Op zijn ijzersterke debuutplaat Smiling with No Teeth legde Genesis Owusu zijn littekens onder een vergrootglas. Littekens van het racisme waarmee hij dealt als zwarte man, van de buitensluiting in een voornamelijk witte Australische omgeving, van depressie. Nu is de excentrieke muzikant terug met Struggler. Nog steeds net zo eclectisch, maximalistisch en ongrijpbaar, maar waar Smiling with No Teeth zijn pijn verkende, viert Struggler juist zijn kracht en weerstand. Die littekens zijn er nog, maar Genesis Owusu is er zelf ook nog –– sterker dan-ie ooit geweest is. 

Gedurende de 38 minuten die Struggler duurt, sleurt de Australiër met Ghanese roots je mee in een wervelwind aan genres en stijlen. Snoeiharde punk en gillende gitaren op ‘Stay Blessed’ en ‘The Old Man’ en speelse indierock op ‘Balthazar’ en het steengoede anthem ‘Freak Boy’, terwijl de funky baslijntjes domineren op ‘That’s Life (A Swamp)’ en ‘Tied Up!’ waar ‘What Comes Will Come’ juist een catchy synthpoptrack is. Ondertussen dompelt Owusu zich ook onder in zwoele, dromerige soul op ‘See Ya There’ en ‘Stuck To The Fan’, die beiden voelen als een warme knuffel.

Een chaotische mix waarvan je makkelijk emotionele whiplash van zou kunnen krijgen, maar het wordt allemaal mooi bij elkaar gehouden door het verhaal dat Struggler vertelt. Het gaat over een man die door Owusu gedoopt is tot The Roach en zich bevindt in een gigantische existentiële crisis door de staat van de wereld. Zoals hij op de Young Fathers-esque opener ‘Leaving The Light’ stelt: ‘I always thought I was living a lie’. Maar hij doorstaat al die lelijke shit gewoon, accepteert dat dit onderdeel is van het leven en haalt daar juist kracht uit, wat duidelijk wordt op het tweeluik ‘What Comes Will Come’ en ‘Stuck To The Fan’ waarmee de plaat eindigt. Struggler zet pijn, verdriet en trauma om in iets moois, en is een inspirerende viering van emotionele veerkracht en doorzettingsvermogen.