LL17: Spuug, bier, harde tepels en goede nummers, Shame heeft het allemaal

Een publiek voor je winnen, voor je ook maar een noot gezongen hebt. Niet veel zangers kunnen het, terwijl je er soms zo weinig voor nodig heeft. De zanger van Shame laat het zien: hij komt een half minuutje later op dan de rest van de band. Hij lijkt net uit een verkleedkist klommen: te grote broek, enorm overhemd, gigantisch jasje. Linkerarm in de lucht met een peuk. Rechterarm in de lucht met een blik bier. En dan in een rechte lijn boven op de barrier klimmen. Hop, gewonnen.

Het vloeit soms wat minder hard, maar uiteindelijk droogt de stroom aan Engelse bandjes nooit op. Elk jaar duikt er weer een paar op. Zo is er nu dus Shame. Ze doen niets nieuws, klinken ontzettend Engels en hebben een grote bek. Kijk dan! Allemaal schriele gastjes van onder de 1.75 met babyfaces, maar met de attitude van opgepompte Britse gasten van 2 meter 5. Het gaat er bij een partijtje knokken in een kroeg immers niet om wie het grootste is, maar wie het gekste. 

Ze plukken ondertussen uit veertig jaar Engelse pop. Refreinen die je het liefst door hooligans gezongen hoort worden, ratelende praatzang alsof ze vloekend in een pub staan, liefdesliedjes met als schreeuwende hook ‘I like you better, when you’re not around’. Ondertussen zijn de shirt en het jasje van de zanger uit, masseert hij om de haverklap zijn tepels, smeert spuug over zijn gezicht en loopt driftig heen en weer in de fotopit. Net als de rest van de band bulkend van de energie. Net als de rest van het publiek ook, want voor het eerst dit weekend kolkt de X-Ray en druipen de  druppels bier en zweet van het plafond. Eerste hoogtepunt van het weekend.

HET MOMENT:
Als de zanger het publiek induikt voor om te crowdsurfen, stort hij keihard omlaag en komt hij een seconde later al weer boven. Zonder schoenen. Die houdt iemand dansend omhoog om vervolgens gewoon gezellig weer terug te geven. 

Meer Lowlands? Check ons dossier voor heel veel verslagen en video's.