Album van de Week (36): The Dare

Nog nooit gehoord van The Dare? Nou, als je zomer ook maar een beetje BRAT-groen kleurde, dan heb je dat stiekem al wel. The Dare (alias Harrison Smith) heeft namelijk de megahit ‘Guess’ van Charli xcx geproduceerd. En nu, profiterend van de media-aandacht die direct volgde op het nummer EN de remix met Billie Eilish, brengt hij zijn debuutalbum uit. Voordat hij The Dare was, was hij Turtlenecked. Onder deze naam maakte hij serieuzere, postpunkachtige indienummers. Het nummer ‘Girls’ was toen als grap bedoeld (kern van de zaak: hij houdt van bratty meiden), maar het bleek uiteindelijk zijn doorbraak in 2022. Nu is hij met het album WHAT'S WRONG WITH NEW YORK? een al even baldadig pad ingeslagen. Het is een hedonistische electroclash/dancepunk-plaat geworden die druipt van het zelfvertrouwen en sexappeal. 

Als je het album aanzet, stromen de sigarettenrook en popperwalmen je neusgaten in. Het is rauw, vies en een beetje tacky. What’s Wrong With New York? loopt van hartverscheurende feestgangersballads tot grensoverschrijdende jock jams. Te midden van gladde, vervormde gitaarlijnen die doen denken aan The Strokes zingt hij: ‘Free your mind and your ass will follow’. Lust is van begin tot einde over het album uitgesmeurd. ‘I like girls who make love, but I love girls who like to fuck’ en ‘they say I'm too fuckin' horny/wanna put me in a cage’, hoor je in zijn doorbraakhit ‘Girls’. Smith houdt wel van wat smeerpijperij en dat mogen we weten ook. ‘Good Time’ neemt daarentegen een bladzijde uit het LCD Soundsystem-notitieboek met luidruchtige kreten, stotterende synths en een magnetische dancepunk-energie. ‘Sometimes I steal what others wrote,’ zingt hij in ‘You Can Never Go Home’: gelukkig is hij ook bewust van zijn gelijkenissen aan zijn inspiratiebronnen. Ook in zijn presentatie doet-ie dat, als een nieuwe it-boy van New York die het jaren nul-indiesleaze aesthetic een nieuw leven inblaast met zijn zonnebril, zwarte pak en mob kapsel. Alleen lijkt The Dare zich meer te focussen op het sleaze deel van indiesleaze, want aan emotionele diepgang heeft hij zich niet echt gewaagd tijdens het maken van dit album. 

Het is nu de vraag of de retro-douchey mentaliteit van The Dare net zo goed zal blijven hangen als de BRAT-vibe van zijn collega Charli xcx. BRAT bracht iets luids en chaotisch voor de girlies wat tot nu toe ontbrak in de popcultuur. Op dezelfde manier schotelt The Dare deze onbevangen chaos voor met zijn uitdagende, tongue-in-cheek clubbangers. Voor de mensen die in de zomer nog steeds niet bratty genoeg zijn geweest, kunnen in de herfst zich gaan misdragen met The Dare.