DTRH19: Robyn brengt een ode aan de club

Drie nummers doet Robyn erover om te ontdooien in haar ijspaleis. De Zweedse popzangeres heeft het podium behangen met sneeuwwitte doeken en ornamenten, haar band in het wit gestoken en zelf een jurkje aangetrokken dat matcht met haar spierwitte haar. Heel rustig daalt ze de trap af tijdens het eerste nummer, stokstijf zingt ze het tweede. Maar bij het derde - 'Indestructable' - stroomt de warmte ineens door de tent. Dit wordt een ode aan de club, een ode aan dansen om te vergeten. Nee: aan dansen om juist stil te staan bij de essentie.

Robyn is alweer een paar jaar de koningin van de alternatieve pop, een artiest met een eigen wil, een eigen stijl en een heleboel goede liedjes. Toch zagen we haar niet al te vaak op het podium de laatste jaren, zeker niet op festivals. Mooi om te zien dat ze nu dus met een volledige productie komt, met een superstrakke band en… een danser. Hij vormt een breekpunt in de set, want terwijl iedereen naar hem kijkt kleedt Robyn zich om in scharlaken rood. Ineens is het licht niet meer wit maar paars en blauw.

Ze speelt vanavond veel liedjes van haar nieuwe album, en vooral in het eerste deel van de set vormen die een eenheid, alsof ze door een dj aan elkaar gesmeed zijn. Robyn is aan de ene kant een exponent van de Zweedse popschool, aan de andere een erkend clubber die weet hoe je moet dansen. 

HET MOMENT
Net als de set toch een beetje dreigt te verzanden in iets te pittig housewerk gooit Robyn weer een echt liedje in de strijd. Haar beste: 'Dancing On My Own'. Buiten de tent gaat een meisje op de schouders, binnen zingt iedereen mee en wappert de regenboogvlag. Vanaf hier is het alleen nog maar feest, van 'Missing You' naar 'Call Your Girlfriend' naar tranentrekker 'With Every Heartbeat', waarbij de hartjes en rozen door de lucht vliegen.

Voor meer Down The Rabbit Hole 2019 check je ons uitgebreide dossier.