LL19: Twintiger Tamino heeft genoeg nostalgie voor ons allemaal
Egyptisch-Belgische zanger voor het eerst op Lowlands
In de Heineken kan je het zweet van de Encore-nacht bijna nog ruiken, maar inmiddels is het tijd voor de melancholische gitaarmuziek van Tamino. De Vlaming ontplofte na debuutplaat 'Amir' en stond al op grote Belgische festivals als Rock Werchter en Pukkelpop. Nu dus voor de eerste keer op Lowlands. Het publiek staat een massa kwijlende meisjes, die maar wat graag degene zouden zijn die Tamino’s gebroken Vlaamse hart weer heelt. Maar hoe erg we ook proberen in die puppy-ogen te verdrinken, ze zijn voornamelijk naar de grond gericht. Tamino-Amir Moharam Fouad is die ene mysterieuze, stille jongen waar iedereen verliefd op is, maar tot wie niemand door kan dringen omdat hij in zijn vrije tijd alleen maar aan zijn gitaar zit te pielen. Flauw dus, dat ik zijn (prachtige) uiterlijk zo benoem, want hij wil helemaal niet dat we daar mee bezig zijn. Alles draait bij hem om de muziek. In deze show dus geen tierlantijntjes of grapjes, hooguit hier een daar een ‘merci’-tje, drie jongens, hun instrumenten en heel mooie liedjes.
Echt héél erg mooie liedjes, waarmee Tamino de Heineken stage een uur lang kippenvel geeft. Er zijn weinig mensen een diepe zangstem kunnen afwisselen met zulk mooi falsetto-gecroon, die het nostalgische, beladen teksten accentueren. Who hurt you, Tamino? Op ‘So It Goes’ hoor je Arabische invloeden die hem dat authentieke geluid hebben gegeven (Tamino’s is half Egyptisch, zijn opa Moharam Fouad had zelfs een zeker niveautje bekendheid in dat land). En samenwerkingen met andere artiesten liegen er ook niet om: met Radiohead-bassist Colin Greenwood nam hij ‘Indigo Night’ op en binnenkort staat hij in het voorprogramma van andere melancholie-regent Lana del Rey, van wie hij vaak de mannelijke versie wordt genoemd.
HET MOMENT
'Tummy' is mooi, met 'My Kind of Woman' van Mac DeMarco overstijgt hij het origineel, maar met stip op één de prachtige tranentrekker 'Habibi'. Die kopstem geeft je rillingen over je hele lijf, en ‘Light is burning, while I am yearning’ blijft nog een flink tijdje na het verlaten van de zaal door je hoofd spoken.
Meer #LL19 in ons dossier vol voorpret, interviews, recensies, en sfeervideo's!