ADE25: Raum x Clone Records – parels die je niet eens kúnt Shazammen

Club RAUM donderdagnacht om 1 uur. Ex-Clone Records-medewerker Jannah draait de laatste plaat van haar set als een enthousiaste bezoeker opvolger XDB op de schouder tikt. Uit een tas komt een plaat in een witte hoes, die direct verdwijnt in de uitpuilende tas vol vinyl. De bezoeker heeft speciaal voor zijn grote held een paar dubplates van zijn nieuwe release laten drukken. ‘Om je plaat te kunnen geven aan zo’n legend!’

We staan op de tweede samenwerking tussen de Amsterdamse queerclub RAUM en Rotterdamse recordstore Clone. Na vorig jaar elkaar te hebben gevonden smaakte het naar meer, en dit keer nog groter met twee zalen. Wat voor publiek zich hier verzamelt? Een bonte mix van queer dansers, vinylpuristen en ravers die na binnenkomst direct in korte broek gaan om meer bewegingsvrijheid te hebben. Oftewel, bezoekers die weten waar ze aan toe zijn. Hier geen hitjes of edits die “iedereen wel leuk vindt”, maar opgegraven parels die je niet eens kúnt Shazammen.

In de bovenzaal is de eer aan XDB en Plo Man. Na hun gezamenlijke set op Waking Life besloten ze de magie nog eens te herhalen, dit keer in clubsetting. Hun muziek is van het geduldige soort: eerst denk je “waar blijft het?”, tot je merkt dat er ondertussen van alles gebeurt. Achter die ogenschijnlijk simpele tracks schuilt een doolhof aan ritmes en geluiden die de dj’s telkens opnieuw in elkaar schuiven. Deze mannen ademen een andere mentaliteit dan dat we tegenwoordig gewend zijn: geen jacht op likes of headlines, maar pure toewijding aan het vak. Vooral PLO Man: online vind je amper iets over hem. Geen Instagram, geen interviews, geen perspraatjes, en toch staat hij op line-ups van Draaimolen, Dekmantel en Waking Life. Wie doet dat anno 2025 nog?

Terwijl boven alles draait om subtiliteit, wordt beneden het gaspedaal vol ingetrapt. Hier draait het vooral om vurige electro van Clone-baas Serge en DJ MELL G die de dansvloer laten ontploffen met tracks als ‘Flash’ van Fix. Alleen bij afsluiter Setaoc Mass, normaal goed voor zweet dat van het plafond drupt, blijft het technohol verrassend leeg.

De reden voor die leegte blijkt al snel: boven is Marcel Dettmann begonnen aan een zeldzame house-set. Hij opent met ‘African Rhythms’ van Bookworms. Traag, geduldig, bijna tien minuten zonder echte kick. Geen house met diva-vocalen of overdreven drops, maar een eindeloze groove die blijft voortstuwen. Wanneer de dansers zelfs op de subwoofers klimmen, zet hij eindelijk gas bij. Om half acht probeert iemand nog één keer te achterhalen wat Dettmann draait. Shazam geeft op. De rest van de zaal ook, maar alleen omdat het licht aangaat.