Aafke Romeijn trekt met Spinvis naar ‘Ameland’ op dit nieuwe liedje

Ook als je geen flauw idee hebt in welk universum het speelt, is het hiernaast te beluisteren ‘Ameland’ van Aafke Romeijn een ontzettend mooi indiepopliedje. Het is een minutieus georkestreerd nummer met klavecimbel, strijkers en klokkenspel, naast een kolderieke synthesizer en tedere klarinet gespeeld door man, vader, moeder en zusje van Romeijn. Oh, en inclusief fluisterzang van Spinvis, de man die eigenlijk slechts zelden met andere Nederpopmuzikanten samenwerkt. ‘Dat had een hele lange aanloop’, vertelt Romeijn. ‘Vier jaar geleden stuurde ik voor het eerst een mailtje. Hij reageerde zoals hij altijd reageert: heel laat en onderkoeld enthousiast. We zijn eens koffie gaan drinken en wilden samen wat maken, maar het kwam er maar niet van. Hij had al gezegd dat hij slecht is in samenwerkingen, hij heeft weinig tijd en werkt chaotisch en het liefst alleen. Net als ik eigenlijk.’

Maar het contact bleef, en toen Romeijn werkte aan het album Concept M ontstond ‘Ameland’. ‘Ik had het nummer al helemaal geschreven en de lage zangpartij ingezongen, maar ik dacht: jeetje, dit klinkt gewoon als een Spinvis-nummer! Ik stuurde het op met de vraag of hij het opnieuw wilde inzingen, en dat wilde hij wel.’ Best een eer, Aafke Romeijn is net als een hele generatie Nederlandstalige indiepopartiesten schatplichtig aan Spinvis. ‘In 2012 nam mijn zusje me mee naar zijn concert in Paradiso. Toen dacht ik voor het eerst: “Holy fuck, dit is echt supervet.” Ik ben het als een malloot gaan luisteren, en was tegelijkertijd aan het worstelen met in het Nederlands liedjes schrijven. Na dat concert dacht ik: “Dat kan gewoon.”’

Het nummer gaat niet zomaar over Ameland. Het speelt in de dystopische wereld die Aafke Romeijn eerder al creëerde voor de roman Concept M. ‘Na het schrijven van het boek was ik nog niet klaar met die wereld, ik had er zoveel tijd in gestoken. Tegelijkertijd wilde ik niet meteen aan een nieuw boek beginnen, dus heb ik mezelf als songwriter in dat universum geplaatst. Tegelijkertijd is het prima te beluisteren zonder voorkennis, hoor, veel thema’s die daar spelen zijn universeel. Mensen hebben altijd het idee dat muzikanten over hun eigen leefwereld schrijven. Dat heb ik twee albums gedaan, daarna vond ik mezelf niet zo interessant meer. Ik verzin liever personages die interessanter zijn dan ikzelf.’