Froukje - Licht En Donker
popster in wording | poëtische teksten | liefde, dansen en wereldproblematiek
‘Wat we ook hebben, het is nooit genoeg.’ ‘Ze stikken in de aarde want ze graven naar goud.’ Tussen neus en lippen door maakt de 19-jarige popster-in-wording Froukje Veenstra zich behoorlijk zorgen op haar ijzersterke debuut-EP: de mensheid is veel te gulzig en we stevenen heel snel op een einde af als we zo doorgaan. Een jaar geleden viel ze al op met ‘Groter Dan Ik’, waarop ze verzuchtte dat de wereld in de fik staat. ‘En ik zou het willen blussen, maar het vuur is groter dan ik.’
Op deze allereerste EP (uitgebracht op Top Notch) gaat ze verder in die lijn, en schrijft teksten die alleen een vrouw van 19 anno 2021 kan schrijven. Vroegwijze, serieuze, slimme liedjes over liefde, ontstressen, dansen tot de ochtend en, eh, wereldproblematiek. Neem ‘Onbezonnen’, dat ze rond de Black Lives Matter-protesten schreef, waarin ze verzucht dat ze ook geen boegbeeld kan zijn voor die Gen-Z, geen expert die je naar aanleiding van die klimaatproblematiek-hit kunt interviewen over oplossingen. ‘Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik weet niet wat ik moet doen. Het enige wat ik weet: we gaan niet meer terug naar toen, onbezonnen, dagen in de zon en eindeloze nachten, pijnloze nachten.’
In alternatieve, maar stevig geproduceerde popliedjes vol Eilish-esque fluisterzang hunkert ze daar nog wel naar, hoor: het ontvluchten van de pijn in nachten zonder eind (‘Ik Wil Dansen’). En het allersterkst is Froukje wanneer ze zelf toch ook gulzig wordt, in de obsessieve liefdesballade ’17’. Prachtige debuut-EP.