Album van de Week (4): jasmine.4.t

Boygenius produceerde het breekbare debuut van Britse folkrockzangeres

Sadboys en -girls, spits uw oren: het debuutalbum van de Britse folkie jasmine.4.t is verschenen op Saddest Factory Records, het label dat wordt gerund door Phoebe Bridgers. En sterker nog: het album is ook geheel geproduceerd door Bridgers en haar Boygenius-maten Lucy Dacus en Julien Baker, en zit muzikaal precies in de lijn van de kwetsbare fluisterfolk en wat weerbarstige indierock van die supergroep. We horen ze telkens weer opduiken in de achtergrondkoortjes, horen Julien Baker een stel zinderende gitaarsolo’s spelen in ’Skin On Skin’ en Phoebe Bridgers met jasmine.4.t in duet gaan in ‘Guy Fawkes Tesco Dissociation’.

Het verhaal van jasmine.4.t is behoorlijk heartbreaking. Ze woonde in Bristol en was getrouwd, maar werd door haar familie en vrienden verstoten toen ze uit de kast kwam en in transitie ging. Op debuutalbum You Are The Morning onderzoekt ze deze nieuwe identiteit en alle facetten ervan. Bijvoorbeeld: verandert liefde en romantiek? Hoe zit je in je lichaam? Hoe ga je om met de verschrikkelijke agressie die je opeens over je heen krijgt als je over straat gaat? Hoe moet je opnieuw van jezelf leren houden, en hoe helpt de trans-gemeenschap je daarbij? jasmine.4.t vindt het in ieder geval waanzinnig belangrijk om dit alles uit te dragen, omdat er zo weinig ruimte voor transvrouwen is (in de muziekindustrie én daarbuiten). Dat Matrix-shirt dat ze droeg tijdens haar show op Eurosonic, trok ze ook vast niet toevallig uit haar koffer.

In alles blijkt hoe fragiel deze nieuwe identiteit is: tussen de bluesy fingerpicking van openingsnummer ‘Kitchen’ vraagt ze zich af hoe ze óóit nog aantrekkelijk gevonden moet worden. ‘How could you want this? This this broken girl full of love, with no capacity for romance.’ In het verraderlijk vrolijk klinkende ‘Guy Fawkes Tesco Dissociation’ fantaseert ze hoe ze haar polsen doorsnijdt in bad. Maar gelukkig vindt ze uiteindelijk een nieuw thuis in de transgemeenschap in Manchester, waar ze in bed kruipt bij haar beste vriendin en onderzoekt of deze liefde wel puur platonisch is, of misschien toch nog meer.

Ingewikkeld is die t4t (trans for trans) love wel: ‘If I wasn't so broken, you could have me’, klinkt het in ‘Roan’, met een vocoder die als mist door de kamer zweeft, zo zacht. Maar ook: ‘A glimpse that one day I'll believe in someone accepting my physical form.’ Uiteindelijk probeert ze zo stapje voor stapje met zichzelf in het reine te komen. Na een bijna kerkelijk interlude genaamd ‘Transition’ met het Trans Chorus of Los Angeles, concludeert jasmine.4.t liefdevol: 'Cause I know who I am and I understand that I am in my soul a woman.’

#news
Laatste nieuws en artikelen van 3voor12