PP24: Måneskin grijpt de kans om een echt grote band te worden

Wie had dat gedacht, toen Måneskin drie jaar geleden het Songfestival won, dat we naar een toekomstige Pinkpop-headliner zaten te kijken? Wij in elk geval niet toen ze hier een jaar later passeerden. Het voelde als een Dr Oetker pizza Hawaï, een commercieel stuk deeg dat dolgraag voor authentiek wil doorgaan. Maar kijk eens aan: bij gebrek aan AAA-namen heeft Pinkpop de glamoureuze Italianen naar de hoogste trede op het erepodium geschopt, en die kans grijpen de Italianen.

Nog steeds is Måneskin een theatrale glamrock ’n roll band met grote gebaren, maar op dit grote podium en in het bloedrode nachtlicht voelt het allemaal wat minder overdreven. Weg zijn de flauwe covers. Alleen de Four Seasons cover ‘Beggin’' (in hun uitvoering een hit) is gebleven, net als de cartooneske stage presence. Måneskin bestaat uit drie Italiaanse supermodellen en een overijverige nerd op gitaar. Hij wordt in bedwang gehouden door bassiste Victoria de Angelis, die er weer eens oogverblindend uitziet. Zij is het die het bandgeluid soepel houdt, terwijl Damiano David zijn snerende stem over het veld zweept. ‘Het is zowaar droog, we moeten wel magiërs zijn!’

Songfestivalhit ‘Zitti E Buoni’ wordt al vroeg uitgespeeld en dat is niet zo gek. De harde rocksong voelt een beetje achterhaald door Engelstalige popnummers als ‘Supermodel’ en ‘I Wanna Be Your Slave’. Toch is het ook wel jammer, want die paar nummers in hun eigen taal geven Måneskin meer eigen smoel. Je zou willen dat de Italiaanse songs op de setlist er dan ook bovenuit steken, maar dat is niet zo. Wel beklijvend zijn de zware meezinghook van ‘Gasoline’ en ‘For Your Love’, dat een lang instrumentaal intro krijgt waarbij Damiano met een lichtkanon in de weer gaat. 

Toch vraag je je na een uur wel af: waar staat deze band nu precies voor? Voor vrijheid en sensualiteit, voor klassieke rock ’n rollverleidingen uit het boekje? Dan staat het podium ineens vol met zorgvuldig uitgekozen cool kids van de eerste rij die de bandleden even mogen aanraken (en dat naar hartelust doen), terwijl Damiano stichtelijk zingt: ‘The kool kids, they do not use drugs (they do not).’ Het moet wel een knipoog zijn naar dat incident bij Eurovisie, toen het net leek of Damiano in de green room een lijntje snoof. Zo zie je maar, niets is wat het lijkt in de showbizz.  

In de toegift krijgt Måneskin minpunten voor het zwaktebod ‘I Wanna Be Your Slave’ nog een keer te spelen, inclusief sitdown. Pluspunten zijn er dan weer voor de geslepen ballade ‘The Loneliest’, die tot ver op het veld meegezongen wordt. Al met al blijft de Italiaanse band verrassend gemakkelijk overeind.