Genomineerd voor de 3voor12 Award 2025: Sef

Goede kans dat jij vanochtend toen je wakker werd meteen je telefoon erbij pakte en langs vijftig tinten wereldleed scrollde. Nog voordat je uit bed kroop! Langs het spoor van vernieling dat het hyperkapitalisme achterlaat, langs het leed in Palestina, langs xenofobie en nationalisme. Op zijn prijswinnende album Ik Zou Voor Veel Kunnen Sterven Maar Niet Voor Een Vlag schreeuwde Sef ‘brand!’ en probeerde hij hoopvol over allerlei wereldproblemen na te denken.

Tuurlijk bedoelen we het heus niet slecht, maar we zijn hard bezig de aarde naar de gallemiezen te werken. En waarschijnlijk zijn we nog te laat om de boel te redden, ook, concludeert Sef op de opvolger van Vlag. Kortom: we zijn lieve monsters. Doodeng idee, dus vraagt hij zich af: hoe moet je als individu in godsnaam met al die angsten omgaan?! Je kan alvast onder je bureau kruipen en wachten tot de bom inslaat, zoals op de albumhoes te zien is. Je kan als een struisvogel je kop in het zand steken. ‘Het gaat goed, het gaat super, er is niets aan de hand’, zingt Sef apathisch op ‘hou me vast’. Je kan er totaal gevoelloos van worden (‘Narcose’). Je kan om hulp schreeuwen (‘h-e-l-p’). Je kan ChatGPT vragen om de weg te wijzen (‘ok computer’). Je kan de boel kapotnuanceren, en concluderen dat wij als mens onszelf niet als middelpunt van het universum moeten zien: ‘Het is het einde van een era, is dat eigenlijk wel erg? Op zijn tijd gaat alles dede, maar de aarde gaat wel verder.’

Of je kunt van alles bang worden, zoals Joost Zwagerman ooit treffend vatte in een klein gedicht. Wende maakte daar een bloedmooi liedje van, en Sef gaf dat nummer weer een nieuw leven met de futuristische electropoptune ‘voor alles bang’, dat al democratisch werd verkozen tot Song van het Jaar 2025.

Hij samplet Wende’s stem tot iets dat net niet meer menselijk klinkt. Het album moest een strijd worden tussen mens en machine, legden producer Tom Meijer en Sef al uit in deze super-inzichtelijke explainer. Dus gooien ze een weird effect over het kinderlijke geneurie van Sef’s zoontje, zijn ook andere vocalen soms door de mangel gehaald en weten ze een intrigerende mix te maken tussen live gitaren en drumpartijen aan de ene kant, en kille elektronica aan de andere. Neem de neurotische ritmes op ‘ok computer’ (inderdaad een Radiohead-referentie) of ‘oeps’ met Froukje over een bouncey beat. ‘Ik hef het glas op onze soort, de toekomst gaat niet door.’ Ja, als het toch al te laat is om de boel te redden, kunnen we net zo goed dansen op de vulkaan.