PP22: Sylvie Kreusch te smaakvol voor Pinkpop
Gelukkig kunnen de Belgen het wel waarderen
‘Zijn er nog Belgen hier?’, vraagt Sylvie Kreusch. Ai. Kijk al die opgestoken handen eens. Het is al verdomd rustig voor de kleine Tent, en dan zijn verreweg de meeste toeschouwers ook nog eens fans uit haar thuisland. Niets tegen Belgen verder, maar wel een trieste constatering dat de kaaskoppen het vandaag laten afweten. Die staan blijkbaar liever bij Nothing But Thieves, waar op dat moment twee confetti kanonnen hun ingewanden staan uit te kotsen.
Het kan Sylvie Kreusch in ieder geval niet deren. De Belgische chansonnière vult de leegte met bakken charisma. Vroeger stond ze achterop het podium als achtergrondzangeres bij Warhaus, als frontvrouw voor haar eigen band blijkt ze geboren voor het podium. Ze vreet haar microfoon op, stapt over het podium in haar glimmende, roze gewaad, om hem vervolgens op te trekken boven haar kniehoge zwarte laarzen en wulps kronkelend over het podium te dansen. Daar leent haar zwoele, bedwelmende pop – ergens tussen Charlotte Gainsbourg en Warhaus in – zich uitstekend voor. ‘Seedy Tricks’ klinkt met die trommelende percussie als een heuse voodoo-bezwering, en het is een van de nummers waarmee Kreusch losjes maar dwingend aan de heupen begint te trekken.
De percussie is daarin vaak leidend. Hoor maar eens, die percussieve groove en conga-roffeltjes in ‘Just A Touch Away’, die de percussionist doortrekt richting het spannende ‘Shangri-La’, waarin ze zachtjes in haar microfoon zingt om vervolgens uit volle borst te zingen: ‘I’m not a person who crawls for you, baby! You ain’t got nothing as strong as me, honey!’ Nog een leuk momentje voor de Belgen: ze krijgt een Belgische vlag toegeworpen, die ze dramatisch om zich heen wappert tijdens een cover van de Belgische jazz-held Toots Thielemans. En zelfs dát doet ze elegant.
HET MOMENT:
Is klein maar fijn. In de losse percussieve groove van ‘Walk Walk’ trekt ze opeens een piepklein, plastic handtasje tevoorschijn, vanwaar ze een klein handje confetti grijpt dat ze over zich laat dwarrelen, om vervolgens in de microfoon te huilen als een wolf. In de verte legt het confetti-kanon van Nothing But Thieves nog een barfje over Pinkpop.