PP19: Grace Carter staat op de splitsing Pinkpop en Lowlands
Britse zangeres opent het kleinste podium
Pinkpop is begonnen. De Nu of Nooit-winnaar pakt uit met vuurwerk in de grote tent, Bazart heeft Eefje de Visser mee, en op het kleine podium? Daar opent een jonge Britse zangeres, die nu al een meer hits heeft dan al die andere openers bij elkaar.
Ze maakt dan wel wat flauwe grappen, maar de stem van Grace Carter trilt soms nog een beetje nerveus. Misschien is de Londense toch nog wat onwennig op het podium, of merkt ze al dat het een ondankbare taak is om zo’n festival af te trappen op het kleinste podium. Helemaal hier op Stage 4, het podium dat een beetje voelt alsof er op de parkeerplaats nog een grote partytent is neergezet. Ze heeft er afgezien van die trillers nauwelijks boodschap aan. Haar opstelling oogt lekker voordelig, met alleen een toetsenist, een drummer en een tape die meeloopt, maar hij werkt bijzonder goed. Ze moet ook wel stevig op die tape leunen, de ietwat treurige pop zit vol bombastische koortjes en strijkers die zich nauwelijks live naar een podium laten vertalen als je geen Adele heet. Ze benut het het best als ze zich om d’r eigen stem kan wikkelen, en zo kan bouwen met harmonieën. Bizar ook hoe veel van haar nummers voelen als enorme hits (en dat online al zijn) en ze nonchalant toevoegt dat ze ze schreef toen ze zeventien was. Het voelt alsof het nog niet helemaal af is, logisch, er is nog niet eens een debuutalbum. Maar het is simpelweg wachten tot de écht grote hit komt waarmee ze de stap naar de grote podia maakt. En dan is het kijken of ze die afslag pakt richting Landgraaf, of misschien met iets gekkere producties iets verderop voor Biddinghuizen gaat.
HET MOMENT
Waarom loopt die beveiliging toch zo nerveus door het publiek? Zo druk is het nog niet en bij zulke gezellige popact vewacht je niet per se hooligans met fakkels of erger. ‘Meneer, uw veter zit los’. Dat is ook Pinkpop, al vijftig jaar.
Voor meer Pinkpop 2019 check je ons uitgebreide dossier