Nederpoptalent Faske wil tijdloze muziek maken

De beste hooks van Faske? Die schuren een beetje. ‘Jij belt mij alleen wanneer jij dronken bent’, zingt–ie op de titeltrack van zijn vandaag verschenen EP. Nog zo’n goeie zin: ‘Wijn en politiek mixen niet.’ Het Friese Nederpoptalent werd onder de vleugels genomen door producer Wieger Hoogendorp (Goldband/Sophie Straat), die zijn heerlijke liedjes sterke, quirky producties meegeeft. Hier een koortje, daar een olijke portie handclaps, even verderop een maf gitaartje of een hyperblije saxofoonpartij. Faske is inmiddels geboekt voor Noorderslag, hij scoorde het clublied bij Frank & Eva en ook Rob Stenders is al fan. Die zei over Faske: ‘Wat je krijgt als Klein Orkest en Ernst Jansz (die van Doe Maar) een muziekbaby maken.’

Je kunt je bijna niet voorstellen wat voor muzikale ontwikkeling zanger Fasil Kuipers en producer Jurjen van der Molen (samen zijn zij Faske) hebben doorgemaakt. Ooit maakte Fasil wavey hiphop, hij werd er zelfs FunX-talent mee en maakte eens een track met Ronnie Flex z’n broertje ADF Samski. Fasil: ‘Maar in hiphop werd ik een persiflage van mezelf. Daarna hebben we nog vier suberabstracte Nederlandstalige R&B-tracks gemaakt, maar dat ging zo voorbij aan het punt dat ik met muziek wil maken: ik wil mensen raken, een soundtrack voor hun leven maken. In pop kon ik naar de kern gaan en de essentie van mezelf proberen te vangen.’ Jurjen: ‘Ons doel is om muziek te maken die tijdloos is.’ Fasil: ‘We hebben best een rijke geschiedenis van eigenzinnige Nederlandstalige muziek, vooral in de jaren tachtig. Frank Boeijen, Boudewijn de Groot, De Dijk. Heel lang was het niet cool om dat te doen.’

Fasil Kuipers studeert Bestuurskunde, maar ‘ik wil het in muziek nooit over politiek hebben’. Daar gaat een van de sterkste liedjes van zijn EP dan weer over: ‘Wijn en Politiek’, waarin hij ruzie krijgt in de kroeg. ‘We hadden het over Israël en Palestina, maar daarover moet je het eigenlijk nooit hebben met een wijntje en peukie. Het ging er nogal heftig aan toe. Sommige mensen. zeggen dat muziek een afspiegeling moet zijn van de tijdsgeest. Voor mij juist niet, ik wil met muziek het dagelijks leven ontvluchten.’

Of nou ja, ook ‘Bloeddiamanten’ heeft een politieke lading. ‘Als je kapitalistische najaagt, kun je best een sombere, lege man of vrouw worden. Ik zie dat best veel om me heen. Wij hebben soms wat minder geld, maar kunnen elke dag doen wat we leuk vinden. Ik ben er langzaam in gaan geloven: ook zonder bakken geld komt het wel goed.’