Album van de Week (4): Eefje de Visser

Het vierde album Bitterzoet van Eefje de Visser is de plaat die er altijd al zat aan te komen. Speelde de zangeres al met poëtische nederpop en elektronische elementen op haar vorige albums; op Bitterzoet doordrenkt ze haar liedjes met synths en dance-elementen. Tel daarbij ook de speelse samenzang en haar hoge, hese zang die ondergedompeld gaat in de weelderige producties. Op Bitterzoet trekt ze je de diepte in, en brengt je voorzichtig weer omhoog.

Eefje liet zich voor haar vierde album inspireren door de harmonieën van Whitney Houston, Robyn en Lionel Richie, maar ook door de elektronische muziek van Jamie XX, The Blaze, Air en Four Tet.

Ze nam Bitterzoet op in Gent, waar ze nu met haar man Piet Jan Coppejans woont. Samen werkten zij al aan haar vorige plaat Nachtlicht. Voor haar nieuwe album zocht ze samen met Coppejans naar een vertraagde wereld, zo wazig als dronkenschap. Dat is haar uitstekend gelukt.

Alles lijkt op Bitterzoet namelijk op zijn plek te vallen. De zangeres dwaalt in een duistere wereld vol tegenstellingen en bouwt de spanning ieder nummer op. Luister maar naar ‘Groen’, de prachtige afsluiter waar je onder de piano subtiele elektronische elementen hoort die telkens lijken te ontsporen. Dit gebeurt echter niet; ze laat je in het donker achter. En zo speelt Eefje gedurende de hele plaat met je: ze maakt het bittere zoet, dag wordt nacht. Ze zoekt toenadering maar neemt ook afstand; luister maar hoe haar vocalen ondergesneeuwd raken in de muziek op ‘Kom Op’. Telkens sta je tussen twee realiteiten in; tussen een nuchtere en het wazige.  

Bijzonder is ook hoe de nummers op elkaar ingaan; zoals de overgang van het trage ‘Pixels’ - over afstand en intimiteit - naar het extatische ‘De Parade’ - over einzelgängers in een wereld van groepsdieren. Beide liedjes staan schuin tegenover elkaar maar sluiten op elkaar aan. 

Met Bitterzoet lijkt de cirkel eindelijk echt rond voor Eefje. Hing Nachtlicht nog ergens tussen het oude werk en een nieuw geluid, dit keer heeft Eefje zich ontpopt tot de koningin van de Nederlandse pop. Ze heeft een donkere wereld gecreëerd waarin zij nu echt kan bloeien. Waar ze de controle pakt, maar net zo goed durft los te laten. Nog altijd dwalend in het nachtlicht.