ESNS20: Pax The Humanoid: de GVR is terug
Elf jaar na het hiphoporkest is de grote blikvanger solo
Uitgerekend deze week werd bekend dat Kytopia, het creatieve walhalla van Colin Benders en zijn vrienden, de deuren sluit. Het lukt niet om weer een nieuwe locatie te vinden. Niet tijdelijk en al helemaal niet permanent, zoals ze zo graag wilden. Dat bijzondere broeinest kwam voort uit het fenomenale jaar 2009, dat hier in Groningen begon, in een volle zaal die totaal overdonderd was door de muzikaliteit en het enthousiasme van meer dan twintig muzikanten. En deze man speelde destijds een hoofdrol: Pax, de Grote Vriendelijke Reus van het orkest. Een publieksmenner pur sang, iemand die hele grote festivaltenten in zijn macht kon houden.
Eigenlijk best opvallend dat ie zo uit beeld verdween toen Kyteman zijn hiphoporkest ontbond. De Kytopia-projecten schoten als paddestoelen uit de grond, maar Pax bleef stil. Tot nu. Hij plakte The Humanoid achter zijn naam en maakte een conscious rapplaat met een jazzfeel. Pax heeft toetsenist Niels Broos als hoeksteen in zijn band. Hij is de vrije man, terwijl zijn gitarist en drummer met de koptelefoon op alles strak proberen te houden. Broos is een virtuoos, maar dat is ook meteen zijn achilleshiel: hij heeft de neiging zich te verliezen in heel veel noten. Sowieso is er veel ruimte voor muzikaal gefreak, terwijl we Pax ook wel eens gewoon willen horen rappen.
Waar heeft ie nou zo lang over gedaan, al die jaren?
Aan zijn perfect getrimde baard plukken natuurlijk. En nadenken over de zin van het leven. 'Call it freedom if you want, but it's not real', predikt hij over mensen die hun geluk zoeken in materiële zaken. Het is in elk geval allemaal vrij serieus, en echt bijzondere inzichten houd je niet aan zo'n show over.
Kan Pax ooit zijn status van tien jaar terug hervinden?
Die kans is klein. Het voelt helemaal niet urgent wat hij nu maakt, en er zitten ook niet echt songs tussen die blijven hangen. En toch is het mooi hem weer aan het werk te zien, vriendelijk dwingend. Het zegt veel over dit project dat de jam halverwege het hoogtepunt in de set is. Het helpt misschien dat de tijd beperkt is en ze zo niet kunnen verzanden in eindeloos gepiel, en dus is het resultaat een energieke jazzfunkknaller. Dit gaat dus verloren aan Kytopia, dit soort jams met Pax in de hoofdrol, jams die eigenlijk nooit de buitenwereld halen.
Meer over Eurosonic Noorderslag in ons dossier.