ADE25: Blawan wekt zijn monsters tot leven

Holy shit, wat gebeurt er een hoop in de eerste vijf (!) minuten van Blawan’s live-set. Vanuit zoemende synths duikt er opeens een woeste grom op. Wwhhhrooaagh, als een bloeddorstig monster dat tot leven komt. De drums en horrorsynths van nieuwe track ‘Casch’. Maar voor je al te lang in die groove kunt nestelen, trekt Blawan alweer een ander ritme tevoorschijn, hij plempt er nog een bak aan onherkenbare synths en pads doorheen. In dit 3voor12-interview vertelde de Britse techno-gigant al over de zwarte periode die voorafging aan zijn nieuwe album, en hoe hij die persoonlijke demonen verwerkte in zijn verknipte, freaky sounddesign. Live gaat dat weer een stapje verder: met een tafel vol gear gaat hij on the spot aan de haal met zijn eigen tracks, hakt en zaagt in de ledematen, naait de vocals en de synths van de ene aan de romp van de andere tot een monsterlijke Frankenstein. Zijn aanpak is bruut, maar die onvoorspelbaarheid is precies wat Blawan live zo exciting maakt.

Al een dik decennium geldt Blawan als royalty in de technohoek, met zijn nieuwe werk op XL Recordings koerst hij op een experimentelere sound en... het livecircuit? Deze albumpresentatie op de woensdagavond van ADE (van half negen tot tien in Parallel) is in ieder geval eerder concert dan clubgig, en kijk: Blawan heeft zelfs de lichtdesigner van Floating Points mee, met desoriënterend lichtplan dat na een halfuur kaleidoscopisch begint te knipperen. Echter: de dynamiek van zo’n concert is anders dan een festival- of clubgig. Daarin kan Blawan nog wel groeien: door zijn grove aanpak krijgen losse elementen soms weinig ruimte om te LANDEN, deze show heeft ook niet echt een emotionele spanningsboog. Dan voelt anderhalf uur echt te lang.

Maar ja, op de beste momenten is Blawan mindblowing: pas na het geweldige eerste halfuur vol ontwrichtende grooves valt de 4x4-kick in, heel sick ook hoe hij in het laatste kwartier vanuit zo’n rechtdoorzee technokick op 140 bpm heeeeelemaal afdaalt naar 85 bpm, om weer vanuit doodenge kermissynths en groteske stemmen op te bouwen naar nieuwtje ‘During Elevation’, een plaat die totaal eigenzinnig, geflipt, van de ratten besnuffeld klinkt. Op zulke momenten: puntje van mijn stoel!