DTRH18: Karel is De Fenomeen
Het allerleukste feestje bij Amsterdamse sensatie
Stel je het allerleukste huisfeestje voor waar je ooit bent geweest. Nee, nog leuker. Nee, nóg leuker. Zo’n feestje waarbij je beste vrienden op de tafel springen, jij van vreugde een koprol doet over de vieze vloer (dat leek toen een goed idee) en vervolgens je telefoon kwijtraakt. Om hem twee dagen later terug te vinden in de koelkast. Dat huisfeestje heet voortaan Karel. De hipste vrienden van jouw hipste vrienden kennen Karel al uit het Subbacultcha-wereldje, dit najaar belooft hij de grote sensatie te worden op de Popronde, en hier staat hij om kwart over drie ’s middags op het kneuterige Future Fuzzy Field al compleet uit zijn plaat te gaan.
Denk John Maus voordat hij een band om zich heen verzamelde, met vrolijke synthpoptunes die hij op zijn iPhone aan zet, een tikkeltje minder manisch en nog veel opgewekter. ‘AAAAAAAAAH!!!!,’ kirt hij. ‘AAAAHAHAAAH!’ Iedereen roept met ‘m mee. Hoe je precies op zijn tunes moet springen? In zijn groene sportbroekje doet hij het vast voor. Hoppa, indrukwekkend de knieën de lucht in getrokken. En nog eens. En nog eens. Hij doet het zo wonderschoon en energiek dat je direct met hem mee wilt doen. Als hij ermee wegkomt zonder eruit te zien als een complete debiel, dan kun jij dat ook, toch? Al gauw klautert hij op zijn tafel, in de speakers, op de hekken en in alles waar hij maar in kan klauteren.
HET MOMENT:
Na 20 minuten speelt hij zijn HIT (nou ja, 1996 afspeelbeurten op Soundcloud, maar het kan niet lang meer duren voordat dat er 2000 zijn) en rent hij euforisch het publiek in, als de topscorer van het WK die nu zijn applaus komt opeisen. Tegen die tijd scandeert iedereen zijn naam al: ‘Karel! Karel! Karel!’ Leuke naam is dat, trouwens. Wedden dat het Nederlands namenregister over negen maanden opvallend vaak de naam Karel mag oppennen? Die zijn allemaal tot dit moment terug te leiden.
Meer #dtrh18 in ons dossier.