BKS22: Altin Gün heeft alles onder controle
Gesmeerd en geolied als een ware festivalmachine
‘Dit is ons eerste Nederlandse festival in, eh, weet ik veel hoe lang?!’ verzucht zangeres Merve aan het begin van de show. Tja, same girl! Voor Altin Gün zal het nog langer lijken, met alles wat er in de tussentijd is gebeurd: een Grammy-nominatie (het lijkt al lichtjaren geleden!), twee nieuwe albums, een internationale tour met Coachella als mijlpaal. Er ligt zelfs een nieuw album klaar. Vandaag spelen ze er één liedje van, al vroeg in de set. Het klinkt een tikkeltje traditioneler, wat braver, en dat terwijl Altin Gün over de laatste twee albums juist veel speelser is gaan klinken.
Dat is precies wat vandaag opvalt: hoe losjes en dansbaar die funky slagjes en handclaps hun Turkse traditionals maken, hoe de vrolijke disco-sound van ‘Yüce Dağ Başında’ opeens wordt onderbroken door een reggaeritme, met pewpew-geluiden en een vrolijk solerende gast die een deuntje meedoet op een melodica. Zo zitten er tal van funky synthpop en space-disco referenties in deze set. ‘Cips Cola Kilit’ klinkt stiekem zelfs als een 7”-inchje dat je opdiept uit de diggers-platenbakken van Red Light Records. Zangeres Merve brengt ‘m met een onbedaarlijke grijns, en logisch ook, want wat ze zingt is een Turks kinderrijmpje over chips en cola, maar dan met een verleidelijke praatzang-stem over een dreinende basgroove. Ook cool: het is een Altin Gün-original.
Dan valt opeens ook op hoezeer Altin Gün op dreef is, dat die internationale tour van de band een gesmeerde, stomende machine heeft gemaakt. Vooraan op het podium speelt Erdinc Ecevit Yildiz vingervlugge saz-licks, of grijpt-ie naar zijn synth om psychedelisch te soleren. Die ellenlange percussiebreaks krijgen het publiek wild, en Merve is de speelse blikvanger van een verder best serieus ogende band.
Het moment:
Echt cool hoe strak Altin Gün hun songs speelt, en tegelijkertijd ook buiten de kaders van hun eigen liedjes kleurt. Met een superlange break voeren ze de spanning op in ‘Süpürgesi Yoncadan’, in ‘Yali Yali’ krijgen ze het publiek helemaal wild door steeds te schakelen van tempo’s, en toe te werken naar furieuze synth- en gitaarsolo’s. Dan trekt Merve ook de stoute schoenen aan: ze huppelt het podium af over de boxen, om daar heupwiegend te staan dansen. 'Dit is ons favoriete Nederlandse festival!'