“Eigenlijk belachelijk”, zei ze, nadat ze het publiek langzaam opgewarmd had met twee openingsnummers. “Mijn familie komt hiervandaan, dus ik ben een beetje Dordrechtenaar, en ik sta hier nu gewoon pas voor het eerst!” Meteen wordt haar foutje verbeterd vanuit het publiek: “Dordtenaar!” en “Schapekop!”
“O, ja”, zegt ze. Om vervolgens de show te introduceren en haar medemuzikanten Jan Peter Hoekstra (gitaar) en Wouter Rentema (drums). Ze wordt warm onthaald door de toeschouwers, overwegend 30-plussers.
Het is inderdaad belachelijk dat ze nu pas in Dordt optreedt. Hoewel het ook te begrijpen is. Waarom in Dordrecht gaan staan als je ook in China kunt optreden? Of in New York? Laura is een gevestigd artiest, die verschillende grote podia in diverse wereldsteden heeft betreden, met allerlei grote artiesten. Laura heeft meer in haar mars dan je zou denken als je haar op straat tegen zou komen. Het maakt haar niet uit dat het vanavond om een zaal in een provinciestad gaat. Ze maakt er een gezellige avond van met veel interactie met het publiek. Zat ze de eerste twee nummers nog achter de toetsen zonder veel contact te maken met het publiek, de rest van haar optreden ziet er heel anders uit. Ze lacht veel, maakt oogcontact en tussen de nummers door heeft ze telkens wat te vertellen.
Voordat ze aan haar nummer Same Heart begint, vertelt ze over Tom Chaplin met wie ze het nummer zong voor Serious Request. Gedurende de avond bombardeert ze het publiek met kleine weetjes en leuke anekdotes, afgewisseld met haar bekende en minder bekende nummers en een enkele cover. Alles gezongen met een loepzuivere stem en ogenschijnlijk zonder moeite. Wat een geluk als je met zo’n stem geboren bent en je hem dan ook nog op zo’n manier weet te gebruiken! Laura weet hoe het moet en heeft daarnaast het talent om haar toeschouwers te blijven boeien. Zo creëert ze een intieme sfeer. “Biertje?” wordt er op een bepaald moment zelfs uit het publiek gevraagd. “Nee, ik heb lekker whiskey!” antwoordt ze lachend.
Ze is ‘the girl next door’, toegankelijk, ontroerend. En dat bereikt zijn hoogtepunt als ze op haar hoge hakken (respect) het podium afloopt en tussen het publiek gaat staan met een ukelele in haar hand. Ze vraagt de omstanders te gaan zitten en zo ontstaat er plots in de grote zaal een nog grotere sfeer van intimiteit. Slechts zichzelf begeleidend op de ukelele draait ze rond in de zaal en zingt ze een liedje dat afkomstig blijkt uit – jawel- Sesamstraat. Het publiek vindt het prachtig. En dat terwijl haar stemgeluid net niet krachtig genoeg is om zonder versterking de hele zaal te dragen. Het geeft niet, deze onverwachte move van Laura valt in goede aarde. Op het podium neemt ze weer plaats achter de toetsen om onder andere haar hit Queen of Elba te spelen en Smalltown Boy van de Bronski Beat.
Bij de toegift heeft ze nóg een troef in handen: ze nodigt de rapper MC Fit uit om terug te komen op het podium. Hij verzorgde het voorprogramma. Tja, rap in het voorprogramma van Laura Jansen: niet echt passend, maar wel verrassend. Dat de twee samen tot een mooie symbiose kunnen komen, bewijzen ze met het nummer Stapje Terug dat ze ten gehore brengen, een song die zij in 2013 samen opnamen en die het verdient om alsnog een hit te worden.
Bibelot heeft de komende tijd veel grotere namen op het podium staan. Laura Jansen is er één van. Waar een klein land groot in kan zijn.