Zonovergoten Bevrijdingsfestival op nieuwe locatie goed bezocht

Half Way Station en The Cosmic Carnival naar finale Battle of the Bands

Tekst: Joris Telgen & Lodewijk Hoebens Foto's: Marcel van Leeuwen ,

Vijf mei, Bevrijdingsdag en zoals ambassadeur Dio het goed verwoord: “We kunnen er wel bij stilstaan, maar we kunnen ook springen!” Voor het eerst wordt het bevrijdingsfestival van Zuid-Holland gehouden in het park bij de monumentale Euromast. Met een stralend zonnetje boven het publiek valt er een hoop te beleven. Onze aandacht ligt voornamelijk bij het nieuwe, door Popunie gesteunde SENA Talent Stage waar tien Rotterdamse bands strijden voor een plaats bij de landelijke finale van Global Battle of the Bands.

The Cannonball Johnsons

Deze jonge aapies zijn de eerste band op het Sena Talent Stage en swingen gelijk als een idioot met een energieke mix van bluegrass en uptempo hillbilly. Ze staan op het festival omdat ze de voorronde van Kunstbende Zuid Holland hebben gewonnen. Ze spelen op banjo, mandoline, gitaar en een akoestische basgitaar, alle vier netjes op een rij vooraan op het podium. Dat deze pikkies kunnen spelen en zingen moge duidelijk zijn! De combinatie met zon en een welgemutst publiek is genoeg om in de stemming te komen. Het festival is begonnen! (Joris Telgen)

De Kraaien

Rottudammie, Rottudammie, Oprottedammie! roepen De Kraaien uit Den Haag. Het is een gewaagde boeking van het Bevrijdingsfestival, zo tegelijkertijd met de voetbalwedstrijd ADO-Feyenoord. Ze dragen trainingspakken, vogelmaskers en spreken uiteraard vloeiend Hagenees. De recente hit ‘Ik Vind Je Lekker’ mag natuurlijk ook niet ontbreken. Zware bassuh, lêipe teksten en lekkere wehve. Lekkah lekkah die Kraaien uit Den Haag! (Joris Telgen)

PURE the Artist

Een mix van latin, rock, r 'n b, funk, soul en jazz met PURE the Artist. Het project van frontman Stanley Alejandro Clementina is een perfecte opener als één van de tien acts die meedoen met de Global Battle of the Bands. Hun zomerse vibes krijgen een extra lading  door de zon die vandaag stevig schijnt. Het enthousiaste publiek krijgt een half uurtje pure fun met aanstekelijke basslijntjes gebracht door Stanley zelf. Uiteraard is er veel steun van zijn vrolijke band waarbij iedereen een moment krijgt om te schitteren. Zo gaan de blazers lekker los, horen we af en toe een reggae riffje en doen de vrolijke keys denken aan Stevie Wonder. Songs als Rolling en Deja Vu doen alvast verlangen naar North Sea Jazz. (Lodewijk Hoebens)

Sevdaliza

Samen met haar ouders is ze gevlucht uit Iran toen ze nog een kind was. Deze gebeurtenis heeft haar als zangeres en rapper beïnvloed. Ze mixt invloeden van De Poema´s met Kurt Cobain, maar begint vandaag met een cover van Boudewijn de Groot's Welterusten, Meneer de President. Ze is net terug van een bezoek aan familie in in Teheran, maar heeft ondertussen ook ideeën opgedaan voor haar nieuwe EP. Gesteund door een lekkere groove rapt ze er aardig op los in haar kleurrijke jurk. (Lodewijk Hoebens)
 

The Cosmic Carnival

De pianoklanken van The Cosmic Carnival komen ons al tegemoet. Bij de vele eettentjes en marktkraampjes is het gezellig druk. De mix van barbecue en suikerspingeuren maken hongerig, maar misschien dat een portie muziek deugd zal doen. Het vijf gangen menu van Cosmic Carnival bevat vier liedjes van het debuutalbum Change the World or Go Home. Het dessert wordt in het midden opgediend en klinkt als Buddy Holly's Not Fade Away. Vrijheid is voor de band een van de belangrijkste thema's endat is ook vandaag duidelijk te zien tijdens hun optreden. De band gaat helemaal op in hun muziek. Het beste voorbeeld hiervan is Marlies Kroon die samen met zanger Nicolas Schuit de vocalen verzorgt. Liedjes als Share the Love laten verschillende invloeden horen. Zo neemt toetsenist Gerben van Etten een harmonica bij de hand terwijl er centraal op het podium door drie man flink gitaarwerk wordt geleverd. Vanaf september zijn ze te bewonderen in de theaters, maar nu moeten ze, net als vele andere artiesten vandaag, snel door voor nog een ander optreden in het teken van Bevrijdingsdag. (Lodewijk Hoebens)

HeavyLight

Deze ambitieuze jonge indierockers weten onderhand hoe ze een strak optreden moeten geven. Heavy Light staat met een energie en souplesse op het podium die verraad dat de nodige podiumervaring onderhand is opgedaan. De muziek is melodieus en heeft een bepaalde grandeur die doet denken aan U2 en Coldplay. Stadiumrock op een middelgroot podium. Zowaar, hier op het Bevrijdingsfestival! (Joris Telgen)

We Sell Guns

We Sell Guns is na Vegas For Millions en The Satellite Clash, de derde incarnatie van Steven van Wees en Geoffrey Harreman als rockend duo. De sleazy garagerock We Sell Guns is het hardste wat we vandaag gaan horen op het Sena Talent Stage. Vorig jaar bracht de band een EP uit en komende zomer zal het eerste volledige album verschijnen. Ze geven vandaag een spetterend optreden weg met scheurende gitaarsolo’s en groovende hardrock riffs. Kom maar door dus met dat album! (Joris Telgen)

Dio

Samen met Miss Montreal en Chef' Special is hij dit jaar de ambassadeur van de vrijheid. De rapper is alweer enige tijd te bewonderen met zijn live band, waarmee de meeste hits in een levendig jasje worden gegoten. Uiteraard is er veel publiek en dat wordt op hun wenken bedient. Als een soort van Nederlandse versie van the Roots komen de basslines en beats harder en rauwer over dan op de plaat, zonder enige vrolijkheid te missen. Net als de snelle raps, waarmee hij laat zien heel wat in zijn mars te hebben. Het is een leuke mix vandaag met aardig wat bekend materiaal uit zijn repertoire. Zo zijn er de oudere hits als Dom, Lomp & Famous en Het Is Je Boy dat overgaat in Blur's Song 2. “Zijn we down?”, vraagt Dio en het publiek reageert massaal. Terwijl met Ze Houdt Van Me recenter werk wordt ingezet. De piloten van de helikopter komen het podium op en swingen mee op het podium. De dj en drummer spelen even  beideneen solo om het feestje nog meer aan te wakkeren. Iets wat na het optreden ook gebeurt. Het is dan immers vijf voor vijf, tijd om feest te vieren met één miljoen andere mensen via het grote scherm. Confetti vliegt door de lucht en mensen juichen er op los. (Lodewijk Hoebens)

Mark Lotterman

Deze Rotterdamse Bob Dylan is voor de meeste mensen geen onbekende meer. In november 2012 was de release van ‘Funny’, alweer zijn derde album. Mark Lotterman treedt vandaag op met voltallige band. De Strakke uptempo hillbillyfolk biedt een ideale basis voor de rauwe stem van Mark Lotterman. In combinatie met het podium geluid, dat behoorlijk hard staat bij het Sena Talent Stage knalt The Mark Lotterman Band keihard over het terrein. Dat is weer is wat anders dan een akoestisch optreden. (Joris Telgen)

Marty Graveyard

Het klinkt nogal luid maar de muziek is lekkere powerpop met 60's invloeden. Marty Graveyard is de naam en hem kunnen we kennen van the Madd. De band waar hij samen met Dave von Raven in zat. De band stopte ermee, Dave begon the Kik en Marty is Marty gebleven. Nog wel lekker retro maar nu meer de Beach Boys kant op. Zijn debuut heet dan ook niet voor niets Summer Holiday. Toch is de frontman al een tijdje in gezelschap van enkele legendarische bandleden. Onder de naam the Working Men vormen ze de begeleidingsband van Marty en aan hun attitude te zien hebben ze heel wat punk rock in hun lijven. De mannen zaten in I Against I, maar zijn nu niet vies een lekker potjezomerse rock 'n roll. De orgelpartijen geven de boel een vrolijk tintje en Marty Graveyard heeft het ondertussen over Do You Really Wanna Dance en Step into the Sun. Twee zeer toepasselijke titels op een dag als vandaag. Al is het tijdens dit optreden niet zo druk meer als eerder op de dag. Dat kan te maken hebben met de feestmuziek van Memphis Maniacs op het hoofdpodium. Marty gooit er ten slotte nog een Dirty Dancing cover tegenaan van the Contours met de naam Do You Love Me. Dit is een leuk einde van een optreden.

Memphis Maniacs

Hoewel het Erasmuspodium de hele dag al weinig te maken lijkt te hebben met de filosoof en verlichtingsdenker waarnaar het vernoemd is, slaat Memphis Maniacs alles. De foute hitparade medley set van deze kekke, in knalgele panterprintpakken gehulde, Nijmegers gaat echt alle kanten op. Van AC/DC naar Ace Of Base en Madonna, en weer terug. Klappen en joelen is de opdracht voor het publiek. Veel zon, veel bier en ja hoor, ze krijgen het hele veld mee. (Joris Telgen)

Anne Groen

Tijd om even wat rust op te zoeken bij een ander podium, het Vrijheidspodium. Hier geeft Anne Groen met haar gitaar een intiem optreden. Dit jaar werd ze eerste bij de Kunstbende in Noord-Holland en mag ze eind juni meedoen met de nationale finale in de Melkweg. In nog geen halfuur wordt duidelijk waarom. Ze oogt wat zenuwachtig, maar wanneer ze gitaar begint te spelen en te zingen, lijkt het alsof er een jonge Tori Amos voor ons staat. De hoge noten gaan haar net zo makkelijk af als haar fijne gitaarspel, behalve wanneer ze een solo moet inzetten. Terwijl ze verder speelt vertelt Anne dat er een mooie solo zou moeten komen, maar de band is er niet bij, dus vandaag moeten we het zonder doen. “De solo is wel te bewonderen op mijn cd, die verkrijgbaar is bij de man met die streepjestrui.” Ondertussen blijven er aardig wat mensen staan en zijn er ook enkele kinderen. Die nemen het woord vrijheid wel erg letterlijk en klimmen op het podium. Anne speelt rustig verder,al wordt ze overstemd door de band die dan op het SENA podium speelt. (Lodewijk Hoebens)

Half Way Station

Half Way Station staat inmiddels te spelen voor een plekje bij Global Battle of the Bands. Met hun cocktail van blues, folk en rock krijgen we een krachtige set met enkele interessante opbouwen voorgeschoteld. Af en toe horen we een trompet razen door het fijne pianospel van Mink Steekelenburg terwijl Rikke Korswagen en Elma Plaisier de soundscapes van tekst voorzien. Naast de titeltrack van hun debuut Moonshine spelen ze ook het bombastische Storms and Doubt en de song The Great Beyond van het nieuwe album waar hard aan gewerkt word. Drummer Bart Hoogvliet weet het ritme meerdere keren flink omhoog te gooien terwijl Rikke op gitaar meegaat in de ontstane sound waarin genoeg plaats is voor psychedelica. Elma zorgt voor een goede bijdrage achter haar synth terwijl Mink als een ware Beethoven met strak gezicht en ogen dicht de juiste noten speelt. Van alle tien de deelnemers hebben ze daarmee dan ook de jury het meest weten te overtuigen en mogen ze samen met de eerder op de dag spelende Cosmic Carnival op 29 juni deelnemen aan de finale van de Battle of the Bands. (Lodewijk Hoebens)