Cross-Linx, een muzikaal feest in De Doelen

Headliner patrick Watson maakt reputatie meer dan waar

Tekst: Bas Bosboom Foto's: Joyce Moes ,

Cross-Linx is al jaren een begrip in de muziekwereld. Dit indie-classical festival keert jaarlijks terug in Nederland en biedt, met een steeds wisselende line-up een avond waarin indierock en -folk worden gecombineerd met klassiek, wat elk jaar weer leidt tot verrassende en prachtige samenwerkingen. Zo gaven The National, Eels, Tindersticks en Efterklang al fantastische shows weg op eerdere edities van het festival.

Dit jaar doet het festival onder andere De Oosterpoort, Paradiso en vanavond dus De Doelen aan. Op het programma staan onder meer The Dodos, een Amerikaans indie-rock duo dat 2 weken geleden nog met Calexico in ons land te zien en te horen was. Ook geeft Lamb, een Britse triphop formatie acte de presence, in combinatie met het Amsterdam Sinfonietta orkest. Maar de grote publiekstrekker van deze versie van het festival is natuurlijk Patrick Watson, de zeer instrumentale en sympathieke Canadees. Speciaal voor Cross-Linx schreef Watson wat nieuw materiaal, dat mede werd gearrangeerd door Jules Buckley, die eerder al op meesterlijke wijze leiding gaf aan het Metropole Orkest tijdens unieke samenwerkingen met Michael Kiwanuka, Jonathan Jeremiah en Gregory Porter.

De avond in De Doelen is verdeeld over verschillende zalen, waar headliner Patrick Watson in de grote zaal op mag draven. Voordat het zover is geldt hetzelfde voor Lamb. Hoewel het strijkorkest prachtig speelt lijkt het toch niet helemaal te passen bij de elektronische beats. Hoogtepunten zijn de wonderschone zang van Lou Rhodes en een grootse uitvoering van Gorecki (afkomstig van hun debuutplaat uit 1996). De stem van Rhodes gaat uitstekend samen met de strijkers van Amsterdam Sinfonietta en het publiek in Rotterdam reageert dan ook erg enthousiast op het oude en nieuwe werk dat Lamb ten gehore brengt. Op een gegeven moment staan er zelfs met mensen op van hun zitplek en dansen ze in het gangpad op de meeslepende melodieën.

Daarna verdeelt het festival zich over een aantal kleinere zalen en zien we The Dodos een set van ongeveer drie kwartier geven in de Willem Burger Hal. De link met klassiek komt niet echt uit de verf, daarvoor kent de show een te hoog rock-gehalte, mede door de indrukwekkende gitaarpartijen van Meric Long. Dit duo uit San Francisco wisselt snelle en rustigere nummer af, het sterke gitaarspel kan echter niet verbergen dat de zang je niet echt raakt. Het optreden kabbelt dan ook een beetje voort. Dit zou ook te maken kunnen hebben met de ruimte. Het optreden vindt namelijk plaats in de hal van een van de zalen van De Doelen, een hoge en logge ruimte. Daar komt bij dat het publiek gedurende de show via 2 roltrappen binnenkomt en weer vertrekt.

Hoogtepunt van de avond is de show die Patrick Watson geeft met het Amsterdam Sinfonietta. Dat de muziek en band van Watson zicht uitstekend leent voor een samenwerking met een orkest bleek een aantal jaar geleden al, toen Watson in het Concertgebouw Amsterdam een wonderschone set speelde met het Concertgebouworkest. Wonderschoon is het vanavond ook in Rotterdam.
Watson brengt voornamelijk werk van Wooden Arms (Where The Wild Things Are en Beijing) ten gehore. Maar ook het titelnummer van zijn nieuwe album (Adventures In Your Own Backyard) en prachtige akoestische afsluiter Into Giants komen voorbij. Patrick Watson is een echt podiumdier en geniet zichtbaar van de ondersteuning van het orkest. Hij communiceert op de voor hem karakteristieke wijze (luchtig, grappig) met het publiek, dat dan ook uitbundig reageert op alles wat gebeurt.

Het slotakkoord van de avond is voor meesterpianist Nils Frahm. Het solo-optreden in een kleine en donkere zaal staat in groot contrast met wat het publiek even daarvoor bij Patrick Watson voorgeschoteld kreeg, maar dit maakt het er niet minder mooi op. Frahm weet het publiek te raken met prachtig pianospel (evenals veelvuldig gebruik van synthesizers) en wint ze ook voor zich tijdens zijn ietwat onzeker en bescheiden overkomende praatjes tussen de nummers door.

Al met al was het een afwisselende en beklijvende editie van Cross-Linx in De Doelen en kijkt men nu alweer uit wat volgend jaar gaat brengen.